| filmblog van én voor de filmhuisliefhebber |
De dramafilm A White, White Day gaat over Ingimundur, die twee jaar eerder zijn vrouw verloor. Zijn kleindochter biedt hem gelukkig troost. Een obsessie zorgt er uiteindelijk voor dat hij zichzelf, maar ook zijn kleindochter in gevaar brengt. Wat wij van A White, White Day vinden, lees je in onze recensie.
Lees “A White, White Day” verder
In de dramafilm Echo komen de feestdagen dichterbij, waardoor de inwoners van IJsland opgewonden en nerveus raken. Via 56 scènes zien we een menselijkheid die de samenleving verbindt. Wat wij van Echo vinden, lees je in onze recensie.
Lees “Echo” verder
De komische dramafilm Mjólk gaat over melkveehouder Inga. Nadat haar man onder verdachte omstandigheden overlijdt, verklaart ze de oorlog aan de zogenoemde melkmaffia: de coöperatie. Wat wij van Mjólk vinden, lees je in onze recensie.
Lees “Mjólk” verder
De komische dramafilm Under the Tree gaat over twee buren die ruzie met elkaar hebben. Waarom? Vanwege een boom die voor schaduw zorgt in de tuin. Wat wij van Under the Tree vinden, lees je in onze uit ongeveer 175 woorden bestaande B-recensie.
Wij geven niet zo vaak een IJslandse film als TV TIP. Waarom niet? Nou omdat er niet zoveel films op TV komen die uit IJsland komen. Vandaag gelukkig wel, want Of Horses and Men is toch wel een film die het kijken waard is. Eerder zagen wij al Rams en Virgin Mountain, ook twee IJslandse films. Aan het landschap zal het dan ook niet liggen, want die is volop aanwezig, net als de droge humor. Benieuwd waar Of Horses and Men over gaat?
Regie: Dagur Kári
Cast: Gunnar Jónsson | Ilmur Kristjánsdóttir | Sigurjón Kjartansson | Margrét Helga Jóhannsdóttir
De IJslandse film Virgin Mountain gaat over de eenzame Fúsi, die op drieënveertig jarige leeftijd nog steeds bij zijn mama woont. En zoals de titel ons al doet vermoeden, is hij maagd. Hier komt verandering in wanneer hij Sjöfn ontmoet, die erg levendig is, maar ook manisch depressief. Zij brengt deels een positieve draai aan zijn nogal eenzijdige leven.
De film ontroert en is bij tijd en wijle droog humoristisch. Vanwege het realistische verhaal kun je je ook gemakkelijk verplaatsen in Fúsi. Ergens herkennen we ons allemaal wel in hem. Verder is de film – mede vanwege het grauwe IJslandse landschap en de manier van filmen – redelijk triest en net een tikkeltje te traag.
Ons eindoordeel? Een film die je niet moet gaan kijken als je op zoek bent naar een feel good film. Houd je van een wat triestere film, dan is hij meer dan oké.
