Recensie De Droom van de Jeugd - Nederlandse dramaserie

De dramaserie De Droom van de Jeugd gaat over een Eindhovens gezin dat een groot geheim met zich meedraagt. Dat begint in de jaren 60 en sijpelt door tot de jaren 00. Wat wij van De Droom van de Jeugd vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Een doodgewoon ogend gezin kent een groot geheim, wat zijn weerslag heeft op verschillende generaties. Dat begint in de jaren 60 en loopt uiteindelijk door tot de jaren 00. In het van oorsprong Katholieke Eindhovense gezin, verandert dan ook veel in die tijd. Niet alleen vanwege thuis, maar ook door wat er buiten gebeurt, met vele historische gebeurtenissen en ethische kwesties. Familiebanden zijn heilig, maar tegelijkertijd ook kwetsbaar.

Ons eindoordeel?

Kijk de trailer van De Droom van de Jeugd en je kunt haast niet anders dan een linkje leggen met de Italiaanse meesterwerken La Meglio Gioventù (2003) en La Cose Che Restano (2010). Die eerste serie zorgde zelfs voor het laatste zetje bij een van de regisseurs, Bram Schouw (Broers), om film te gaan maken. De series zijn dan ook een inspiratiebron voor deze serie, net als Linklaters Boyhood en de filmtrilogie Heimat. Ook deze negendelige Nederlandse dramaserie ademt een en al coming of age, waarbij historische gebeurtenissen voorbij komen, in combinatie met het gezinsleven. Wat een leed zeg!

Iets teveel leed en ethische kwesties passeren de revue, om eerlijk te zijn, en dat vindt iemand die juist in films en series heel goed gaat op dat soort (zware) onderwerpen. De persoonlijke gebeurtenissen zijn echter te dik aangezet, wat ten koste gaat van de geloofwaardigheid. Het leed voert teveel de boventoon. Niets mis mee, maar uiteindelijk doet dat wel lichtelijke afbreuk aan een serie die meermaals weet te ontroeren en zelfs meeslepend is. Want, nogmaals, hoeveel leed kan een mens verdragen. Je moet ook maar gewoon doorgaan met alles. Je valt, staat weer op en valt vervolgens nog een keer. En wat denk je, ook dan sta je weer op. Opgroeien heet dat, en dat stopt nooit.

De kijker kan zich daarom ook wel spiegelen aan de personages en hun leven (met geheimen), daar waar ze iedereen zo een leven kan hebben (ik hoop niet alles wat ze meemaken, dat je dat overkomt!). Helemaal omdat meerdere herkenbare momenten uit de geschiedenis voorbij komen, met muziek uit die tijd. Fraai gefilmd met af en toe de echte, historische beelden.

Die herkenbaarheid maakt de serie ook toegankelijk, net als enkele bekende, maar overtuigend acterende Nederlandse acteurs. Dat aangevuld met enkele opkomende talenten, zorgt voor een goede balans. De overgang van de jonge naar de wat oudere personages (en daarmee ook andere acteurs) vond ik persoonlijk wat te groot. Zelfs grime helpt dan niet, los van het eerder benoemde acteerwerk! En wat fijn dat het Eindhovenaren zijn (die overigens geen Brabants spreken; Eindhoven de gekste!) en geen Randstedelingen (roept Calimero).

In De Droom van de Jeugd is veel leed is te zien. Iets teveel om eerlijk te zijn, waardoor deze coming of age uiteindelijk inboet aan geloofwaardigheid. Neemt niet weg dat deze toegankelijke en ontroerende dramaserie verre van een straf is om te zien. Je wil zelfs blijven kijken. Al is het maar om de herkenbaarheid van de strubbelingen in het gezinslevens. Én natuurlijk om de historische gebeurtenissen, die menigeen nog op zijn of haar netvlies heeft staan.