De documentaire Wei gaat over Jac, die dement is. Thuis zorgt hij voor zijn paarden, maar ondertussen zoekt zijn vrouw Ria naar een nieuw (te)huis voor hem. Wat wij van Wei vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

De vader van Ruud, Jac, lijdt aan dementie. Zijn vader woont nog wel thuis, bij zijn vrouw Ria en zijn paarden. Die paarden en zijn land zijn alles voor hem. Eigenlijk is dat het enige dat hem nog enigszins op de been houdt, want hij glijdt snel af. Ria gaat ondertussen op zoek naar een nieuwe plek voor haar man, want heel lang kan het zo niet doorgaan.

Ons eindoordeel?

Het begin van Wei is al gelijk kenmerkend. Donkere buien en een gemoedstoestand van een vader die ook op onweer staat. Hoe anders was het twee jaar eerder, toen op beide fronten de zon nog scheen. Het moge maar duidelijk zijn, dementie is een bitch. We zijn namelijk een man op leeftijd die in gedrag haast niet onder doet voor een tiener. Hoe pijnlijk dat is, is vooral te zien aan zijn vrouw. Regisseur en zoon Ruud observeert in dit geval, maar we kunnen ons haast niet voorstellen dat die geen traan heeft gelaten bij het maken van deze documentaire.

Lachen als een boer met kiespijn, zeggen dat het weg is. Alles om maar te ontkennen dat je aan dementie lijdt. Herkenbaar ook, want bij ons in de familie kwam ook dementie voor. Iemand verliezen die er nog is, is misschien nog wel confronterender en pijnlijker dan een plotselinge dood. Hoe knap is het dan dat je zo een documentaire maakt. Niet van een onbekend persoon dus, maar over je eigen vader. De familie neemt eigenlijk gewoon afscheid van iemand die er nog is. Hulde daarvoor.

Het einde van de documentaire laat je met tranen in de ogen achter. Dat is precies waar het om gaat. Om de liefde voor elkaar, ook al is dat in sommige situaties best moeilijk, helemaal als de dochter – en dus de zus van regisseur Ruud – in Italië woont. Zij voelt zich machteloos vanaf een afstand, maar de familie thuis ook.

Wei is een mooie en pijnlijke documentaire over dementie. Afscheid nemen van iemand die er gewoon nog is, maar eigenlijk toch ook weer niet. En dan dat nummer dat diegene zingt als Jac binnenkomt in zijn nieuwe (te)huis. Zou daar over nagedacht zijn?

Regie: Ruud Lenssen
Cast: Jac Lenssen
Speelduur: 71 minuten