De korte documentaire Wat Achterblijft gaat over drie zussen die de woning van hun overleden moeder leeghalen. Opruimen betekent echter ook dat herinneringen boven komen. Wat wij van Wat Achterblijft vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Als iemand in je familie overlijdt, dan doet dat natuurlijk wat met je. Helemaal als het je moeder is. Drie zussen gaan de woning van hun overleden moeder leeghalen. De confrontatie kon niet groter zijn. Je moet namelijk ook de keuze maken om spullen weg te doen die een emotionele lading hebben. Ze ruimen op, maar rouwen tegelijkertijd.

Ons eindoordeel?

Wat een leegte zien we in Wat Achterblijft. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek. Op een fraaie manier gefilmd, zonder dat we de hoofdpersonen daadwerkelijk zien. De pijn is desalniettemin zicht- en voelbaar. En wat een verloren gewaande trouwring dan al niet aan vreugde kan brengen.

Als kijker begrijp je de pijn en zijn ook de luchtige momenten herkenbaar. Even de spanning ervan af halen. Rouwen betekent namelijk ook doorgaan. Dat zien we ook voorbij komen. Heel leuk, een oude foto van misschien wel een tante, maar tijd om dat uit te zoeken is er niet. Er zijn zoveel spullen en herinneringen waar een verhaal achter zit. Keuzes maken is dus heel belangrijk. En hoewel de zussen dus pijn hebben, gaan ze wel door, met respect voor elkaars gevoelens. Rouwen brengt ook samen en samen betekent dus weer die herinneringen. Herinneringen voor het leven. En herinneringen voor het leven blijven, spullen niet.

Wat Achterblijft laat de kijker twee soorten leegtes zien. Enerzijds een fysieke leegte, maar nog veel belangrijker is de mentale leegte. Iemand verliezen betekent namelijk een gemis. En hoewel spullen je helpen herinneren, maak je daar het gemis niet mee goed. Mooie en met respect voor de nabestaanden gefilmde documentaire!

Wat Achterblijft is de laatste korte documentaire van de reeks die deel uitmaakt van Teledoc Campus 2020.

Regie: Loes Janssen
Cast: –
Speelduur: 25 minuten