De makers van The Peasants maakte eerder al Loving Vincent (2017). Alles in deze film is dus ook weer geschilderd, waar je niets anders dan bewondering voor kunt hebben. Kijk door je oogharen heen en je denkt dat het echte mensen zijn, zo echt lijkt het. Een levend schilderij is het, dat een heel verhaal vertelt.

Je krijgt een aansprekend verhaal voorgeschoteld, met een verhaallijn die zich gestaag ontwikkelt. Jagna speelt daarin de grootste rol, want die zo mysterieus dat het alle kanten op gaat. Dat gebeurt gelukkig niet, waardoor de film zeer goed te volgen is (dat was bij Loving Vincent wat moeilijker).

Een vleugje Cold War (2018) zie je, want wederom zien we een onmogelijke liefde. Ook herken je Midsommar (2019) in een scène, waarbij Jagna ontzettend veel op Florence Pugh lijkt. Die scène gaat vergezeld van folk muziek, die veelvuldig te horen is. Die muziek voegt wat toen aan de kijkervaring. Wel jammer is dat je niet altijd meeleeft met de personages. Waar dat aan ligt? Misschien toch omdat het animatie is.

The Peasants is net een levend schilderij dat een verhaal vertelt. Beelden die echt lijken en een verhaal dat aanspreekt, vergezeld van folk muziek die van toegevoegde waarde is.