De dramafilm The Old Oak gaat over TJ, die zijn kroeg in een voormalig mijnwerkersstadje met moeite open kan houden. Syrische vluchtelingen brengen extra spanning in het stadje, maar daar weet TJ iets op te verzinnen. Wat wij van The Old Oak vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

In Noord-Engeland ligt een vervallen stadje waar vroeger de mijnbouw floreerde. Mijnbouw is inmiddels weg, maar een oude en vervallen kroeg blijft vooralsnog overeind. Dat is steeds moeilijker, want de inwoners van het dorpje hebben zelf maar weinig te makken, en als ze al iets hebben, dan hebben ze vooral iets te klagen. Bijvoorbeeld over de komst van Syrische vluchtelingen. Kroegeigenaar TJ weet wel een oplossing voor dat probleem.

Ons eindoordeel?

Regisseur Ken Loach en scenarist Paul Laverty zijn als het om film maken gaat een setje. Een meer dan goed setje, getuige de eerdere films die zijn samen maakten. In hun twee laatste films bijvoorbeeld, I, Daniel Blake (2016) en Sorry We Missed You (2019) komen zij op voor hen die het moeilijk hebben. Dat is in The Old Oak niet anders in deze toch echt allerlaatste film van Loach. Ooit. Zegt hij. Nu nog zien.

Zo net de verkiezingsuitslag in Nederland, komt deze film op het juiste moment. Henk en Ingrid kunnen wel wat opsteken van deze film, net als woke Nederland. Waarom? Omdat we meer toenadering (toepasselijke naam voor het hondje) moeten zoeken tot elkaar. Alleen met het luisteren naar elkaar, gaan we elkaar begrijpen. Gaan we elkaar helpen en staan we open voor elkaar. Het is niet alleen desinformatie geven, ongefundeerde woede ventileren en denken in de ik-vorm, maar ook nemen, van beide kanten. Iedereen heeft zijn of haar verhaal. Al blijft het onvoorstelbaar dat je vluchtelingen uit een oorlogsgebied geen veilig huis gunt; zie als voorbeeld For Sama (2019). Zij pakken niets van je af!

Allemaal heel herkenbaar. Niet alleen omdat het een film van Loach is en zijn vorige twee films vergelijkbaar zijn, maar ook omdat deze film perfect aansluit bij mijn vakgebied. In de ruimtelijke ordening (dat is dus mijn vakgebied) zie je namelijk ook dat twee kanten vaak tegenover elkaar staan, zonder echt naar elkaar te luisteren. Zo ook in Durham, onder de rook van Newcastle; een plaatsje dat kijkers van The Crown misschien ook nog wel herkennen.

Ondanks het pittige onderwerp dat de meeste landen in de wereld bezig houdt, blijft de film wat de emoties betreft redelijk vlak (het zijn acteurs met ervaring aangevuld met veel beginnende acteurs). Alles voelt wel echt en is ook echt in het echt. Dat einde is echter wel krachtig em emotioneel. Daar komt alles samen alsof ze een warm deken over je heen leggen. Dat samenkomen gebeurt bij de scènes iets minder, want die faden uit en weer in. Dit is een persoonlijke smaak, maar wat lelijk zeg.

The Old Oak is weer zo een typische Ken Loach film, waarin kritiek op de maatschappij overduidelijk aanwezig. Toenadering zoeken tot elkaar blijkt moeilijk, maar is niet moeilijk als we beginnen met luisteren naar elkaar. En wat een krachtig einde.

Regie: Ken Loach
Cast: Debbie Honeywood | Dave Turner | Ebla Mari
Speelduur: 113 minuten
Releasedatum: 21-12-2023