De Amerikaanse documentaire Tell Them We Are Rising: The Story of Black Colleges and Universities gaat over de geschiedenis van zwarte colleges en universiteiten in Amerika. Wat wij van Tell Them We Are Rising: The Story of Black Colleges and Universities vinden, lees je in onze uitgebreide A-recensie.

Het verhaal

De geschiedenis van zwarte colleges en universiteiten in Amerika gaat ver terug. Over de evolutie van die colleges en universiteiten komen we via deze documentaire meer te weten. Maar welke invloed hebben de zwarte colleges en universiteiten eigenlijk gehad op de Amerikaanse maatschappij?

Ons eindoordeel?

Tell Them We Are Rising: The Story of Black Colleges and Universities gaat terug naar de afschaffing van de slavernij in 1865. Donkere mensen mochten simpelweg niet leren. Om woest van te worden. Want hoe kun je toch denken dat de maatschappij daardoor achteruit gaat? De door een blanke vrouw geciteerde zin ‘Zelfs dieren kiezen zelf met wie ze omgaan’, getuigt bijvoorbeeld niet echt van een hoog IQ. Dan heb je echt een IQ van een visstick! Angst was het. Niets meer en niets minder.

Heel logisch dus dat er zwarte colleges en universiteiten kwamen. En heel fijn ook dat er blanke mensen waren die inzagen dat blanke mensen niet meer zijn dan donkere, en dat ze niet meer weten dan donkere mensen. Bundel je krachten en stijg samen naar grote hoogten. En gebruik vooral de talenten van één ieder. Toch ging alles niet vanzelf en gaan we tot in de 20e eeuw, voordat er enigszins gelijkheid was op het gebied van studierechten! Bloed, zweet en tranen zijn hier wel van toepassing, want blank bleef tegenstribbelen.

Logischerwijs zien we veel beelden van vroeger, gecombineerd met goede bijpassende muziek van vroeger en nu (Kendrick Lamar) – let op de teksten -, die duidelijk maakt dat het steeds voorspoediger ging met de donkere colleges en universiteiten. Logisch als je het ons vraagt! Dat is ook wel iets om trots op te zijn. Toch is het wel een eenzijdige documentaire. In dit geval zijn voorstanders benaderd! Laat duidelijk zijn, wij zijn ook vóór, maar door bijvoorbeeld ook tegenstaanders aan het woord te laten – ook die zijn er vandaag de dag nog – maak je het probleem nog duidelijker en de docu sterker. Dan had er wat meer gevoel in gelegen. Je krijgt dan meer afgunst tegen die periode. Nu is de documentaire door zijn eenzijdigheid nogal vlak en is het veelal vingertjeswijzen! We begrijpen de keuze wel, want anders komt de nadruk weer veels te veel op de tegenstanders te liggen.

Toch zet deze documentaire je aan het denken. Wij vinden namelijk dat we nog steeds in een racistische wereld leven! Kijk naar onze situatie in Nederland en het onderscheid tussen blanke Nederlands en bijvoorbeeld Moslims, die vaak ook gewoon Nederlands zijn! Dat onderscheid maakt men nog steeds. En ook Amerika doet eigenlijk weer net zo vrolijk mee. Zo voelen donkere mensen zich vaak benadeeld door blanke politieagenten. Buitensporig politiegeweld draagt daar dan ook niet aan bij. En kijk naar president Trump, die een muur wil realiseren tussen Mexico en Amerika. Waar ben je dan mee bezig? Dan ga je echt terug in de tijd, want je sluit mensen uit! Mensen die je ook kunt gebruiken. Voor de welvaart van het land zou het in ieder geval niet goed zijn.

Gelukkig is de situatie hedendaags op het gebied van studiekeuzes wel anders en hebben we allemaal gelijke rechten. Dus ook een recht op een studie! Waar? Dat is de keuze die je zelf hebt. Zolang je natuurlijk wel aan de toelatingseisen voldoet. En bij die eisen is kleur gelukkig niet meer van belang. Wel die van de prestatie, en dat is waar het om gaat! Dat er dan nog steeds blanke en zwarte colleges en universiteiten bestaan, blijft raar, los van de trots die daar bij komt kijken. Zo lossen we het probleem niet op en blijven we vingertjeswijzen naar elkaar! Laten we hopen dat dit in de toekomst niet meer nodig is.

Leer van vroeger en dus van deze informatieve documentaire. Dan maken we niet dezelfde fouten als toen!

Regie: Stanley Nelson
Cast: –
Speelduur: 85 minuten