De documentaire Sur l’Adamant gaat over een drijvende kliniek aan de Seine in Parijs, waar men mensen met een psychiatrische aandoening behandelen. Wat wij van Sur l’Adamant vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Mensen met een psychiatrische aandoening in Parijs kunnen terecht op een prachtige locatie. Namelijk op de Adament, wat een drijvende kliniek is aan de Seine. De makers nemen je mee, waarbij je inzicht krijgt in de situatie ter plaatse. Duidelijk is dat het personeel alle zeilen bij moet zetten om de mensen de juiste zorg te kunnen lijven bieden, ondanks de vele bezuinigingen.
Ons eindoordeel?
Een documentaire die de Gouden Beer wint op het filmfestival van Berlijn. Dat gebeurt niet vaak. Sur l’Adamant is het gelukt. Op een observatieve manier nemen de makers kijkers mee. Dat betekent dat je je eigen oordeel mag vellen, al lijkt dat niet heel moeilijk.
Best beklemmend lijkt het, zo op een boot, die wat architectuur betreft om je vingers bij af te likken is. Wat een een prachtige natuurlijke materialen en wat een lichtinval. Dat laatste werkt ook door in de documentaire zelf, die bij tijd en wijlen ook gewoon luchtig is. Open verhalen van mensen uit alle lagen van de samenleving. Mensen zoals jij en ik, met als verschil dat zij bedeleiding nodig hebben in het leven. Het taboe dat daar op rust werkt door tot in de hoogste regionen, want deze documentaire is ook gewoon een noodkreet. Die is nodig gezien de bezuinigingen in de zorg in Frankrijk. Wat dat betreft is die lijn ook door te trekken naar Nederland, waar de zorg ook steeds verder is uitgekleed (lang leve de VVD).
De interviewer laat de patiënten aan het woord, die ook niet altijd te onderscheiden zijn van de begeleiding. Later in de documentaire weet je het wel, maar het zegt wat over de personen die we zien. Ze zijn niet minder, ze zijn er ook en hebben ook een doel in het leven. Oké eerlijk is eerlijk, sommige zijn gek, of juist genie, want die scheidslijn is erg dun. Het zijn open verhalen, waarvan je niet altijd weet of ze waar zijn. Er is tijd genomen om de spontane interviews af te nemen, waarbij het opvalt hoeveel saamhorigheid er op de boot is. Heel de documentaire is sowieso rustgevend. Alsof je zelf als patiënt in de boot bent en ook de begeleiding krijgt. Al moet gezegd dat het wel een repetitief verhaal is, dat bijna twee uur duurt.
Sur l’Adamant is een noodkreet richting de Franse regering. Die lijn is door te trekken in meerdere landen, want waarom nemen we de zorg steeds minder serieus gezien alle bezuinigingen? Observatief, luchtig en tegelijkertijd ook rustgevend, ondanks de noodkreet.
Regie: Nicolas Philibert
Cast: –
Speelduur: 109 minuten
Releasedatum: 4-1-2024