De documentaire Stop Filming Us gaat over de beeldvorming die het westen heeft over Congo. Er heerst is niet alleen maar ellende en oorlog daar, aldus de bewoners. Witte regisseur Joris Postema gaat op onderzoek uit. Wat wij van Stop Filming Us vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Jongeren in Goma, dat is in Noordoost Congo, strijden tegen de westerse berichtgeving over oorlog en ellende. De beeldvorming in het westen is namelijk anders dan dat de mensen in Congo daadwerkelijk beleven. Die stereotypering wordt in de documentaire verder onderzocht. Maar ja, is juist een witte regisseur wel in staat om dat te onderzoeken?
Ons eindoordeel?
We zien twee kanten van het verhaal in Stop Filming Us. De witte westerse beleving en de donkere plaatselijke Congolese beleving. Voor beide is iets te zeggen. De westerse wereld denkt tenslotte dat het alleen maar kommer en kwel is. Is natuurlijk niet zo. Dat kan ieder normaal mens wel bedenken, hopen wij. De kant die de Congolese mensen laten zien komt op ons overigens ook wat gemaakt over. Ze doen zo hard hun best om alleen de goede kanten te willen laten zien, dat ze blind zijn voor de minder goede kanten. Alsof die er ook niet mogen zijn. Was getekend, twee witten mensen, want dat zijn wij!
De witte mens kan ook niet zoveel goed doen daar. Dat begrijpen wij maar al te goed na de kolonisatie door de Belgen. Dat is er zo in geramd. Het goede aan deze documentaire is dat beide kanten aan het woord komen. Iedereen mag zeggen wat hij of zij denkt. En iedereen mag en kan daar dan weer op reageren. De waarheid zal in ieder geval ergens in het midden liggen. Er gaan dingen goed en er gaan dingen fout. Dat is in ieder land zo. Waren ze in de rest van de wereld overigens ook maar zo kritisch op racisme. Want als jij niet voor zwarte uitgemaakt wilt worden, waarom iemand die blank is dan wel witte noemen. Dat is pas zelfreflectie. Nu de rest van de wereld nog, waaronder ons eigen land.
Wel misten we iets aan de documentaire. Een beetje jus of zo. Als er zoveel spanning is, dan had dat best meer tot uiting mogen komen. Het gevecht op straat bijvoorbeeld, dat had wel verder uitgediept kunnen worden. Nu werd de discussie redelijk abrupt beëindigd, zonder daar op terug te komen. In onze ogen werd net teveel de veilige weg bewandeld.
Stop Filming Us laat ons twee kanten van het verhaal zien over Congo. Wat de waarheid is, dat weten we niet. Die zal ergens in het midden liggen. Dat er nog veel werk te verzetten is om een ieder als een gelijke te zien, dat is dan wel weer duidelijk.
Regie: Joris Postema
Cast: –
Speelduur: 95 minuten
Een gedachte over “Stop Filming Us”