De documentaire Sons of Honour gaat over jonge jongens, die bij de maffia worden weggehaald om een heropvoedingsprogramma te volgen. Een rechter neemt dit initiatief, waarbij de regisseuse mag meekijken. Wat wij van Sons of Honour vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Met de maffia – in dit geval de Ndrangheta – wil niemand iets te maken hebben, tenzij ze zich zelf willen inmengen met hen. Een rechter in een van de meeste gewelddadige regio’s van Italië denkt daar anders over. Die rechter haalt jonge jongens weg uit hun families en gewelddadige omgeving. Een heropvoedingsprogramma volgt, waar regisseuse Sophia Luvarà onbeperkt toegang tot krijgt.
Ons eindoordeel?
Je moet het maar durven als rechter, om jongeren die zonder omgangsvormen zijn opgevoed, toch een plekje in de maatschappij proberen te geven. Niets dan respect voor rechter Roberto Di Bella. Bedreigingen te over voor hem, dat kan niet anders, getuige de bodyguards die constant om hem heen dartelen.
Sophia Luvurà legt de risico’s en het heropvoeden vast op de gevoelige plaat. En het mooiste is nog wel, dat niemand daar over rept. Het gaat om het heropvoeden van een ander, niet om jezelf. Dat laat de regisseuse duidelijk zien door te observeren. Ook zij oordeelt niet. Zij is het eigenlijk die het project van de rechter toejuicht en hem op een voetstuk plaatst om zijn werk te kunnen (blijven) uitvoeren.
Tegelijkertijd worden ook de jongeren in hun waarden gelaten. Kijken naar de mogelijkheden, niet daar het verleden. Hoewel het vaak oudere tieners zijn, gedragen ze zich eerder als een verwend schoolkind. Maar ook dat kun je als kijker dan weer begrijpen, want ze wisten gewoon niet beter. Oké, met een goed stel hersenen weet je dat het niet kan wat zij doen, maar ontsnap maar eens uit het milieu. Gelukkig zijn er nog moeders die hun zonen willen behoeden voor de dood, want die volgt bijna altijd.
Sons of Honour laat een mooi project van rechter Di Bella zien. Geef kansarme jongeren een mogelijkheid om zich aan te passen aan de echte samenleving. Kijk naar wat ze kunnen en niet waar ze vandaan komen. Mooi verbeeld door de regisseuse in een waardige documentaire.
Regie: Sophia Luvarà
Cast: –
Speelduur: 86 minuten