De documentaire Somebody Up Here Likes Me gaat over de wereldberoemde gitarist Ronnie Wood. Ze interviewen hem en andere grootheden, om meer over de laatste 50 jaar van Ronnie zijn leven te weten te komen. Wat wij van Somebody Up Here Likes Me vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Ronnie Wood is een legendarische artiest, die je onder andere kunt kennen van The Rolling Stones. Regisseur Figgis gaat het gesprek met Ronnie aan, vanaf zijn jeugd tot aan het nu. Nu is Ronnie met name een kunstenaar. Ook worden andere grootheden geïnterviewd, waaronder Mick Jagger, Keith Richards en Rod Stewart.
Ons eindoordeel?
Ronnie Wood komt op ons over als een man die nog steeds leeft zoals hij in de jaren 60 was. Dat is best duidelijk na het zien van Somebody Up There Likes Me. Een echte liefhebber, waarbij we moeten zeggen dat zijn bankrekening die manier van leven misschien ook wel makkelijker maakt.
De titel van deze documentaire is niet voor niets gekozen. Ronnie Wood zelf is zich er van bewust dat iemand boven ons hem goedgezind is. En onder ons overigens ook. Als we die verhalen mogen geloven dan is dat ook zo. Drank en drugs zijn de man niet vreemd, maar zoals hij zelf aangeeft, altijd met mate en voor de lol. Nou ja, een verslaving had hij wel, want de afkickkliniek is hem niet vreemd. Hij praat daar openhartig over en anderen ook, maar om eerlijk te zijn lijkt het ook een beetje afgesproken werk. Alsof Ronnie en de geïnterviewden alle vragen al kenden en ze de antwoorden hadden ingestudeerd. Openhartig dus zeker, maar echt eerlijk komt het niet altijd over. Er staat nota bene ‘Addict’ op zijn t-shirt. Drijft hij de spot met de interviewer?
Dat hij een geliefd man is blijkt wel. De groten der aarden zijn allemaal lovend, waaronder zijn mede bandleden van The Rolling Stones. De verhalen zijn vermakelijk – vooral die van en over de oud manager van The Jeff Beck Group – maar ook niet meer dan dat. Jongenspraat is wat we vooral horen en niet een man van in de 70 vol met levenservaring. Gelukkig laat het bonusmateriaal – alleen te zien in de bioscoop – ook wat zien over de Ronnie Wood van nu, want de rest van de documentaire ging vooral over de jaren zestig.
Somebody Up There Likes Me gaat vooral over een oude man die nog steeds praat alsof hij in de sixties leeft. Soms vermakelijke verhalen, maar echt de diepte gaat de documentaire niet in. Het bonusmateriaal laat gelukkig wel iets meer zien over wie de man Ronnie Wood nu is.
Regie: Mike Figgis
Cast: Ronnie Wood | Mick Jagger | Keith Richards | Rod Stewart
Speelduur: 71 minuten (+ 10 minuten bonusmateriaal)
