Films over muziek van John Carney (Once en Begin Again) zijn voor ons tot nu toe altijd het kijken meer dan waard geweest. Toen we zagen dat zijn nieuwste film Sing Street in de bioscopen draaide, twijfelden wij dan ook niet. We gingen deze feelgood en coming of agefilm snel kijken! Kan Sing Street net zo overtuigen als de voorgaande films van Carney? Lees het in onze uit ongeveer 175 woorden tellende B-recensie.
Het verhaal
We zitten halverwege de jaren 80 als Conor van een privéschool naar een openbare school in Dublin verhuist. Je kunt je voorstellen dat dat best een grote overgang is. Wat doe je dan als 14-jarige? Juist, je probeert indruk te maken. In dit geval op Raphina, waar hij verlief op is. Hij vraagt haar in de videoclip van zijn band te figureren, want muziek is echt zijn ding. Dat wil ze wel. Alleen één probleem: de band bestaat nog niet!
Ons eindoordeel?
Sing Street viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Hoewel het een echte feelgood film is, is hij ook zoetsappig. Net iets te gelikt, net iets te gemaakt en af en toe zelfs kinderachtig. Het begin van de film start heerlijk, met veel humor en energie. Naarmate de film vordert neemt deze energie echter af en wordt hij voorspelbaar. De humor blijft gelukkig wel constant aanwezig, net als de jaren 80 muziek, die fijn is om terug te horen.
Regisseur: John Carney
Cast: Ferdia Walsh-Peelo | Aidan Gillen | Maria Doyle Kennedy | Lucy Boynton | Mark McKenna | Jack Reynor
Speelduur: 106 minuten
Ik hoop er toevallig morgen naartoe te gaan!:)
Veel plezier Tim.
Thanks, hopelijk kan ik er nog net iets meer van genieten dan jullie;
Hebben er zeker van genoten, maar misschien waren onze verwachtingen wel te hoog. Dus ik zou er lekker blanco ingaan als ik jou was.
Het is zeker geen Once, maar wel een film die prima in staat is de sfeer van de jaren tachtig neer te zetten en luchtig van toon is.
Soms net iets te luchtig waardoor hij net te kinderachtig is. Maar nog steeds een fijne feelgood film.