De dramafilm Sibel gaat over het gelijknamige buitenbeentje, die alleen maar fluitend kan communiceren. Het doden van een wolf moet haar meer aanzien geven. Wat wij van Sibel vinden, lees je on onze recensie.
Het verhaal
Sibel kan alleen maar fluitend communiceren met anderen. Misschien ook niet raar, want zij heeft dit aangeleerd gekregen omdat ze niet kan praten sinds een koortsaanval op jonge leeftijd. Ze zien haar dan ook als iemand die pech brengt. Iemand waar niemand iets mee te maken wil hebben. Door haar handicap kan ze waarschijnlijk ook nooit een man krijgen, iets waar haar alleenstaande vader dan weer niet mee om kan gaan. Toch blijft ze de aandacht van dorpsgenoten trekken door allerlei klusjes uit te voeren. Een van die taken is het doodschieten van een wolf, waarmee ze misschien wel aanzien krijgt.
Ons eindoordeel?
Sinds dat wij meesterwerk Mustang hebben gezien, zijn wij zeer benieuwd naar nieuwe Turkse dramafilms. Even concreter, want dan gaat het vooral om films waarin vrouwen die zich willen lostrekken van alle tradities. Sibel is zo een film, waarin het doorbreken van tradities een belangrijke rol speelt. Ook deed het verhaal ons denken aan Lazzaro Felice. En om eerlijk te zijn zijn we er dan nog niet met de verwijzingen, want je kunt ook niet om het eerder in 2020 verschenen The Whistlers heen, en dan deed het pijnlijke stiltemoment ons weer denken aan The Selfish Giant. Genoeg verwijzingen dus naar (top)films. Deze films moesten we dus zien!
Het eerste dat opvalt is de ontzettende bewijzingsdrang van Sibel. Niet te missen ook, want alles en iedereen helpt ze, maar niemand helpt haar. Alleen maar op zoek naar dat stukje bevestiging. Raar eigenlijk ook, want naast dat ze een prachtige verschijning is – ze doet ons ook denken aan een cobinatie van de jonge versies van Marion Cotillard en Christina Ricci- is het ook een prachtig mens (dat prachtige afgelegen landschap kun je ook al niet omheen). Damla Sönmez zet haar rol overigens tot in perfectie neer. Ze acteert met mimiek, want praten doet ze dus niet.
De film is misschien wat te traag voor ongeduldigen. Want waar de film naartoe gaat is niet altijd duidelijk. In onze ogen ook niet nodig, want juist het mysterieuze dat in deze film zit, maakt dat heel mooi. Ze worstelt zo ontzettend met zichzelf dat je jezelf soms afvraagt of ze zich dingen niet verbeeldt. Die wolf bijvoorbeeld, is die er wel echt? En de man die ze ontmoet? Medelijden kregen we in ieder geval ook wel met haar. We leefden met haar mee. En hoewel haar zusje (gespeeld door Elit Iscanzich, die ook in Mustang speelt) afkeert van haar grote zus, is het ook bij haar de onmacht, net als bij de vader. Ze zitten vast in een systeem waar ze niet uit lijken te kunnen komen. Vooral de laatste tien minuten van de film beklijven. Wat een kracht zit daarin. Wat een powervrouw!
Sibel is een prachtige film over het doorbreken van tradities, die ook een vleugje mysterie met zich meebrengt. Perfect geacteerd waardoor je constant met haar meeleeft. Een film die wij in ieder geval aanraden!
Regie: Guillaume Giovanetti | Çağla Zencirci
Cast: Damla Sönmez | Erkan Kolçak Köstendil | Elit Iscan
Speelduur: 95 minuten
