De dramafilm Scarecrow gaat over een genezeres die verguisd wordt in haar dorp. En toch helpt ze al die mensen die haar verguizen van hun kwalen af. Wat wij van Scarecrow vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Een aan de alcohol verslaafde genezeres wordt in haar dorp verguisd. En toch, als mensen haar nodig hebben, kloppen ze bij haar aan. En dan nog helpt de vrouw de mensen van hun kwalen af, zonder dat ze er zelf iets aan overhoudt. Iedere keer zweert ze dat het laatste persoon is die ze heeft geholpen, maar iedere keer weer blijft ze de helpende hand toesteken.

Ons eindoordeel?

Slechts eenmaal hoor je een kraai in Scarecrow. Aan het begin. Let daar goed op, is mijn tip. Dat begin is namelijk meteen de opmaat naar een film die je hele humeur om zeep kan helpen. Wat een troosteloosheid in een deel van Rusland waar ik in ieder geval niet zou willen komen. Zelfs als het nog geen winter is sneeuwt het daar al. En het verhaal is ook niet bepaald opbeurend.

Er is in ieder geval genoeg achterbaksheid te ontdekken. Mensen die niets van je moeten hebben omdat je anders bent dan hen. En alleen als het uitkomt hebben ze je nodig. Een dikke middelvinger was op zijn plaats geweest, maar de anonieme alcoholiste blijft de mensen behagen. God mag weten waarom, want de enige vriend die ze eraan over heeft gehouden is de fles. En die fles speelt dan ook een prominente rol in de film. Je verdriet verdrinken noemen we dat. Heeft ze haar klusje geklaard dan is het ook klaar. En hoewel ze heelt en iedereen helpt, kijkt niemand naar haar om. Ze hoopt met een logische reden op betere tijden, maar ondertussen weet ze wel beter.

Te waarderen waren de horror-achtige elementen. Subtiel zijn ze te noemen, maar ze zijn er. Ze geven een bepaalde sfeer aan de film. Ook het rauwe kon ik nog wel waarderen, maar ondanks de korte speelduur vond ik de film toch best lang duren. Het kunstje werd mijns inziens te vaak herhaald. Het punt was al redelijk snel gemaakt. De vraag bleef alleen waar het zou eindigen.

Scarecrow is een grauwe dramafilm in de diepste krochten van Rusland. Een dramafilm met subtiele horror-achtige elementen, maar die ondanks de korte speelduur toch lang leek te duren. Doe mij maar een glaasje water! Top poster trouwens.

Regie: Dmitry Davydov
Cast: Valentina Romanova | Anatoly Struchkov | Arthur Zakharov
Speelduur: 72 minuten
Releasedatum: 3-6-2021 (IFFR)