De dramafilm Riocorrente is een portret dat gaat over twee mannen en één vrouw. Die laatste heeft een relatie met de twee, maar een crisis staat op het punt van beginnen. Wat wij van Riocorrente vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Renate heeft een relatie met twee mannen. De ene is Marcelo, die kunstjournalist is. De ander, dat is Carlos, een voormalige autodief, maar nog steeds een ‘bad guy’. Twee heel verschillende werelden dus. De crisis slaat toe, als Renata een keuze moet gaan maken. Voor wie kiest ze?

Ons eindoordeel?

Die openingsscène is erg sterk. Dat roept om vragen. Daardoor wil je meer zien. Want wie is dat kleine jongetje? Een symbolische film is Riocorrente daardoor ook wel te noemen, want dat gaat de rest van de film door. Want ratten, leeuwen en vuur komen voorbij in de verhaallijn – en die lijken onbelangrijk – maar ze hebben ook echt een betekenis. Het is niet zomaar een rare toevoeging. Oké dan, een beetje wel. Maar juist dat kunstzinnige en het doordenken geeft jou als kijker genoeg om over na te denken. Dat laatste is ook wel nodig, want sommige puzzelstukjes lijken niet altijd in elkaar te vallen. Later wel, als de film bezinkt en je ook daadwerkelijk de tijd hebt om over de film na te denken.

De film ademt ook wel een bepaalde sfeer uit. Een sfeer die je moet liggen. Soms duister, vaak uitdagend en constant wisselend tussen fictie en realiteit. Wat is er nu eigenlijk echt? Riocorrente is in ieder geval zo een typische IFFR film. Of hij ligt je, of hij ligt je niet. Sta er in ieder geval voor open, want dan ben je al op de helft.

Regie: Paulo Sacramento
Cast: Roberto Audio | Vinicius Dos Anjos | Simone Iliescu
Speelduur: 79 minuten