De dramafilm Private Life gaat over een stel dat op een natuurlijke manier geen kinderen kan krijgen. Een eiceldonor kan alsnog uitkomst bieden. Wat wij van Private Life vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Richard en Rachel kunnen niet op een natuurlijke manier kinderen krijgen. Ze zijn veroordeeld tot UIU, IVF en ICSI trajecten. Niets lijkt te lukken. Totdat hun dokter voorstelt om een eiceldonor te zoeken. Die vinden ze dichtbij huis, in hun jongere nichtje Sadie. Zij staat dichtbij hen. Zou het alsnog lukken?

Ons eindoordeel?

Pijnlijk confronterend is Private Life. Het stomme is dat de film ook daadwerkelijk klopt. Tot in detail. De liefde voor elkaar, de onvermijdelijke discussies, wanhoop, machteloosheid, toch altijd dat sprakje hoop -vaak ook niet – steeds weer die teleurstelling en toch maar doorgaan. Het leven gaat door, de mensen om je heen gaan door. Daar is geen stoppen aan. Je past je aan, terwijl je daar soms helemaal niet op zit te wachten.

Eigenlijk is Private Life een soort mix tussen Lady Bird en The Meyerowitz Stories. Drama verweven met subtiele humor. Humor die ook nodig is om de pijn van het kinderloos zijn draaglijk te maken. Nichtje Sadie (Kayli Carter) is wat dat betreft de ster. Maar ook Kathryn Hahn en Paul Giamatti floreren. Puur en oprecht, alsof ze het zelf hebben meegemaakt. Gewone mensen die mooi zijn om wie ze zijn. Een acteur en actrice ook die gemaakt zijn voor dit soort rollen. Geen opsmuk, maar het echte leven. Geen tot in perfectie gestylde en gegrimde acteurs en actrices, maar weer dat echte leven. Gewoon zoals het is. Niets meer en niets minder.

Private Life draait dan ook niet om het niet kunnen krijgen van kinderen, maar om hoop en liefde. Liefde die zo hard nodig is en de basis is. Wat ons betreft een hele dikke Netflix-tip. En ow ja, die muziek, ook zo mooi.

Regie: Tamara Jenkins
Cast: Paul Giamatti | Kathryn Hahn | Kayli Carter
Speelduur: 127 minuten