De dramafilm Poison gaat over een stel dat al ruim tien jaar uit elkaar is. Al die tijd hebben ze elkaar niet gezien, maar door een herbegrafenis van hun zoon moeten ze wel. Wat wij van Poison vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Meer dan tien jaar geleden is het kind van Lucas en Edith overleden. Meer dan tien jaar hebben ze elkaar gezien, maar omdat er gif in de grond zit waar hun zoon ligt begraven, is een herbegrafenis nodig. Ze moeten elkaar dus weer zien. Een verlies hebben ze allebei mee gemaakt, waarbij ze allebei afzonderlijk van elkaar hun levens weer hebben proberen op te pakken.
Ons eindoordeel?
Anders drink je even een Nebbiolo uit Alba – mocht je daar nog nooit geweest zijn; een prachtige wijnstreek daar – rechtstreeks uit de fles. Gezien wat er is gebeurd in Poison is dat heel begrijpelijk. Goede keuze overigens om daar lekker een stukje Nederlandse kaas uit het vuistje bij te eten. Niet heel raar ook, want Lucas (Tim Roth) woont in Haarlem. De film is daarnaast gebaseerd op een Nederlands toneelstuk, Gif van Lot Vekemans.
Een film die volledig is gericht op rouwverwerking in zijn puurste vorm, aangevuld door een bijpassende locatie in Luxemburg. die plek is een kerk met haar begraafplaats, achter een stuwdam, in de heuvels van Luxemburg. Daarnaast lijkt het ook herfst te zijn, wat goed past bij de sfeer van het verhaal. alle beelden zijn sowieso grauw, wat nog beter te begrijpen is. Altijd fijn, als men daar aandacht aan besteedt, dat beeld en verhaal samen gaan.
Deze film is inhoudelijk erg sterk. Er valt zoveel te begrijpen van het verdriet van beiden. Je kunt dan ook niets anders dan neutraal zijn in deze. Dat moet je haast wel. Je mag niet oordelen, je moet het verdriet van de twee gewoon over je heen laten komen. Dat verdiets is niet alleen zichtbaar, maar ook voelbaar. Het lukt Tim Roth en Trine Dyrholm om die emoties aan de kijkers over te brengen, iets waar Dyrholm nog jammerlijk in faalde in Birthday Girl (2023). En Tim is zo een oude Roth in het vak, die stelt eigenlijk nooit teleur. Twee talenten die wel weten wat acteren is. Die een verhaal kunnen over brengen. Het einde voelt wel wat afgekapt. De wijn zal vast op zijn geweest. De filmposter verdient overigens ook minpunten.
Poison laat zien wat rouwverwerking is, in zijn puurste vorm. Acteerwerk van de bovenste plank, waarin de gesprekken leidend zijn en de omgeving wat extra’s geeft. Inhoudelijk zeer sterk en zichtbare emoties die de kijker voelt!
Regie: Désirée Nosbusch
Cast: Trine Dyrholm | Tim Roth
Speelduur: 89 minuten
Releasedatum: 26-9-2024
