De dramafilm Pity gaat over een man die liever ongelukkig is dan gelukkig. Zijn vrouw lag lange tijd in coma, maar nadat ze ontwaakt, zien ze hem niet meer als een ongelukkig man. Wat wij van Pity vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Giannis is een man die gelukkig wordt van ongelukkig zijn. Kan dat? Ja, blijkbaar wel. Zijn vrouw ligt in coma, maar als ze ontwaakt, zien ze Giannis niet langer meer als die ongelukkige man. Niemand heeft nog medelijden. Omdat hij niet zonder kan, zoekt hij naar mogelijkheden om toch weer ongelukkig te zijn en dus weer medelijden te krijgen.

Ons eindoordeel?

Pity is best wel origineel te noemen. Want hoe vaak heb je een film gezien waarin de hoofdpersoon gelukkig wordt van ongelukkig zijn? Wij niet zo vaak in ieder geval. Het scenario kan dan ook vreemd overkomen. Maar als je weet dat medeschrijver Efthymis Filippou ook verantwoordelijk is voor films als Dogtooth, The Lobster en The Killing of a Sacred Deer, dan is het ineens minder raar. Satire is dan ook een betere benaming.

Pity mist net een beetje jus om de film net wat lekkerder te maken. Alsof je een bord vol met aardappelen hebt, waarbij maar een theelepeltje jus zit. Het einde maakt dat wel grotendeels goed. Dan gieten ze er ineens flink wat jus bij, op dat allerlaatste aardappeltje. Heerlijk.

Hoewel de film ook een redelijk traag en triest is, heeft de film ook veel pluspunten. Cinematografisch mooi met behouden kleuren en veel centralisatie. Alles vanuit een vast camerapunt. Hierdoor behoudt de film zijn rust, net als het hoofdpersonage. Heel af en toe komt Giannis los, met als begeleiding de muziek.

Al met al is Pity een meer dan degelijke film. En dat zeggen we niet alleen uit medelijden. Al zou Giannis zelf misschien wel liever hebben dat we de film slecht vonden. Tip, let ook op zijn mondhoekje. Het perfecte voorbeeld van acteren met alleen je mimiek.

Regie: Babis Makridis
Cast: Yannis Drakopoulos | Evi Saoulidou
Speelduur: 97 minuten