De dramafilm Pin Cushion gaat over de alleenstaande moeder Lyn en haar dochter Iona. Wat als je net iets anders bent dan rest om je heen, maar je wel je best doet om er bij te horen? Wat wij van de coming of age film Pin Cushion vinden, lees je in onze uitgebreide C-recensie.

Het verhaal

Lyn is een niet alledaagse alleenstaande moeder. Samen met haar dochter Iona is ze net verhuisd, in de hoop dat ze zich op hun nieuwe stekkie wat beter thuis te voelen en te worden geaccepteerd. Terwijl Iona volop vriendjes aan het maken is met een paar populaire meisjes op school, zit Lyn in de spagaat. Want haar dochter, tevens haar enige en beste vriendin, komt steeds verder van haar af te staan. Wat als je net iets anders bent dan rest om je heen, maar je wel je best doet om er bij te horen? Dat geldt voor Lyn, maar zeker ook voor Iona.

Ons eindoordeel?

Pin Cushion doet ons een beetje denken aan een film van Jean-Pierre Jeunet. Je weet wel, die van Amélie. Ontzettend kleur- en fantasierijk en daarnaast bomvol muziek die past bij de sfeer van dat moment. Daar stoppen we ook gelijk met vergelijken, want dat is zoiets als appels met peren vergelijken. Iets wat ook niet eerlijk zou zijn tegenover regisseuse Deborah Haywood, die met deze film haar eerste lange film aflevert.

De film is eigenlijk gewoon bikkelhard en reflecteert hoe het er vaak aan toegaat in onze maatschappij. Maatschappijkritisch is dan ook wel van toepassing op deze film. Het is allemaal wat aangedikt, maar het punt is duidelijk. Pesten gebeurt overal in onze maatschappij, of je nu jong of oud bent. En we willen er ook allemaal bij horen, zelfs als die ten koste gaat van een ander. Als kijker krijg je dan ook spontaan plaatsvervangende schaamte bij enkele scènes. Ontzettend herkenbaar dus en ook wel confronterend.

Het eerder genoemde kleurrijke is mooi om te zien. Vooral het begin is ontzettend kleurrijk. Naarmate de film vordert vervagen deze kleuren een beetje en worden ze grauwer. De kleuren passen zich dan ook aan de situatie en de omgeving waarin de protagonisten leven. Ook de muziek past zich hier op aan. De muziek is altijd sfeerbepalend.

De titel kon overigens ook niet treffender. Een ‘pin cushion’ is een speldenkussen. Een kussen dat eigenlijk alleen maar speldenprikken krijgt, maar nooit iets uitdeelt. Daarnaast heeft een kussen ook nog een andere belangrijke rol in de film. Een sleutelmoment eigenlijk, wat het verdere verloop van de film bepaalt. En dat verloop van Pin Cushion is geen enkel moment voorspelbaar.

Blijf je zelf. Altijd. Dat is het enige wat we kunnen zeggen na het zien van Pin Cushion. Dat zal je ook wel begrijpen na het zien van deze film. Een mooi debuut voor Haywood. Onze radar staat alvast aan, zodat we haar in de gaten kunnen blijven houden.

Regie: Deborah Haywood
Cast: Lily Newmark | Joanna Scanlan | Loris Scarpa | Sacha Cordy-Nice
Speelduur: 82 minuten