Persona Non Grata

recensie Persona non Grata

De komische dramafilm Persona non Grata gaat over Laura, die het platteland ontvluchtte omdat ze werd gepest. Voor de bruiloft van haar broer keert ze terug. Wat blijkt, hij trouwt met een van de grootste pestkoppen. Wat wij van Persona non Grata vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Laura heeft geen gelukkige jeugd gehad en heeft inmiddels al een tijdje het platteland verruild voor de grote stad. Daar heeft ze een succesvolle debuutroman geschreven over haar tijd op datzelfde platteland. Ze werd namelijk gepest. Ze keert terug naar huis voor de bruiloft van haar broer. Wat blijkt, een van de ergste pestkoppen uit het verleden, Cathrine, is degene waar haar broer David mee gaat trouwen. Dat kan Laura moeilijk verkroppen, want ze lijkt haar plek in de familie ook al helemaal gevonden te hebben.

Ons eindoordeel?

Ben je niet gewenst of voel je je ongewenst, dat is de vraag in Persona Non Grata. Of is het misschien wel allebei. En hoewel je op voorhand heel erg aan de kant van Laura staat, ga je daar gaandeweg de film toch aan twijfelen. Soms oordeel je gewoon te snel, zonder het hele verhaal te kennen. Een verhaal heeft namelijk altijd twee kanten. En in dit geval is het contrast ook best groot. De boeren dorpsmensen versus de betweterige hippe stadsmensen. Het is maar net met welke ogen je deze film bekijkt om een kant te kiezen. Al moet ik zeggen dat dat pesten natuurlijk nooit goed te praten is, ook niet als je jong was!

Ik kan mij voorstellen dat als je gepest wordt dat dat echt wat met je doet. Die onzekerheid en kwetsbaarheid neem je altijd mee, ook al denk je het op een gegeven moment van je af te hebben geschut. Als dan bij thuiskomst blijkt dat je nieuwe schoonzus een soort van je plek heeft ingenomen dan schiet je, denk ik, en zo blijkt, wel in de weerstand. Je bent blind voor al het goede van een ander. En nee, niet iedereen is heilig. We hebben allemaal onze mankementen en onzekerheden. En juist die onzekerheden zijn een heel belangrijk element in deze film. Luisteren en begrip tonen spelen daarin een grote rol. Iedereen is een buitenbeentje. Die wisselwerking is goed te zien, ook door het bij tijd en wijlen onstuimig ogende maar wel toepasselijke camerawerk.

Over vriendje Benjamin heb ik wel een duidelijke mening. Pretentieus en neerbuigend gedrag is minstens net zo erg als pesten. Dat maakt je geen haar beter, ook al doe je voorkomen dat je beter bent. Dan leef je een beetje in een schijnwereld als je het mij vraagt. Afgunst is dan ook een nare eigenschap. Overigens vond ik het acteerwerk van vooral Laura en haar moeder mooi en oprecht overkomen. Los van alles hebben ze elkaar wel lief.

In Persona Non Grata oordeel je als kijker misschien wel te snel. Ik in ieder geval wel, zonder dat ik ieders kant van het verhaal kende. Wijze les om dat niet te snel te doen, want naar elkaar luisteren en begrip tonen is zo belangrijk. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn. Los van het feit dat pesten een mens natuurlijk kan vormen.

Regie: Lisa Jespersen
Cast: Rosalinde Mynster | Bodil Jørgensen
| Adam Ild Rohweder
Speelduur: 91 minuten
Releasedatum:
2-6-2021 (IFFR) | 13-1-2022 (bioscoop)

Share

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.