De documentaire Nothing but the Sun gaat over Mateo, die met zijn cassetterecorder langs de verdwijnende Ayoreo-gemeenschappen in Paraguay trekt. Wat wij van Nothing but the Sun vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

De Ayoreo-gemeenschappen in Paraguay zijn langzaam maar zeker aan het verdwijnen. Mateo Sobode Chiqueño trekt met zijn cassetterecorder langs die gemeenschappen om verhalen en liedjes op te halen. Personen die hij spreekt zijn open en eerlijk en zijn niet bang om de harde waarheid te vertellen. Helemaal omdat ze bang zijn dat hun inheemse cultuur verdwijnt door toedoen van witte missionarissen.

Ons eindoordeel?

De titel Nothing but the Sun lijkt misleidend, maar is het niet. De Ayoreo klimmen namelijk het liefste in de hoogste bomen, om dichter bij de zon te kunnen zijn. Op die manier bidden zij. Des te pijnlijker is het dat juist die gemeenschap steeds verder in het nauw wordt gedreven door de witte mens, die ze vervolgens ook willen bekeren tot het christendom.

Dat deze documentaire zo open en eerlijk is, komt door Mateo. Hij maakt zelf namelijk ook deel uit van de Oyoreo en wil dat de verhalen worden gehoord. Niets opdringend, maar simpele vragen stellen. Je krijgt daardoor een intieme documentaire, waarbij de geïnterviewden, zo lijkt het, niet eens in de gaten hebben dat er ook een camera op hun snufferd staat. Het contrast is dan ook groot, als we het hebben over de moderne camera’s versus de cassetterecorder van Mateo, die uit de jaren 70 stamt. Meer dan eens zit hij dan ook ouderwets de bandjes te repareren als deze weer zijn vastgelopen. Over herkenning gesproken.

Zo ook als we kijken naar de kleding en de behuizing. Voor de missionarissen voelt het goed, want ze bieden kleding en onderdak aan, maar de Ayoreo voelen zich opgesloten in een kamp. Daarnaast lopen ze liever naakt, maar ook dat mag niet, want anderen bepalen. Dat maakt ons boos. Anderen die gronden toe-eigenen waar inheemse stammen al eeuwenlang wonen. En die stammen zijn weerloos tegen de krachten van de missionaris. Aan de andere kant voelen ze ook dat de welvaart hen iets brengt. Hierbij zie je vooral een verschil tussen jong en oud, waarbij oud veel oud zeer heeft over de manier waarop zij zijn verdreven. Dat ging op zijn zachts gezegd niet erg vriendelijk. Oud zeer doet in dit geval nog steeds pijn.

Nothing but the Sun is een intieme en pijnlijke confrontatie, mede omdat de interviewer zelf deel uitmaakt van een Ayoreo-gemeenschap. De kijker krijgt hierdoor een open en eerlijke documentaire te zien, zonder te toch invloedrijke missionarissen.

Regie: Arami Ullón
Cast: Mateo Sobode Chiqueño
Speelduur: 75 minuten