De biografische, dramafilm Niki de Saint Phalle gaat over Niki, die na haar verhuizing naar Parijs zich steeds meer stort op de kunst. Daar haalt ze haar voldoening uit. Wat wij van Niki de Saint Phalle vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Niki kan in 1952 na haar verhuizing van Amerika naar Parijs maar geen afstand nemen van haar familie. En dat terwijl haar man en dochter ook mee zijn verhuisd. Uit haar werk als model en actrice haalt ze ook al geen voldoening. die voldoening lijkt ze wel te halen uit het maken van kunst. Vooral omdat ze haar verleden daar mee kan vergeten.
Ons eindoordeel?
Niki de Saint Phalle: de naam alleen al roept beelden op van kleurrijke, exuberante kunst en een onverzettelijke geest. Maar wie was de vrouw achter de iconische ‘Nana’s’? Dat is de vraag die de film probeert te beantwoorden, en dat doet het op een manier die zowel intrigerend als frustrerend is.
De film heeft het geluk Charlotte Le Bon aan boord te hebben. De meesten kennen haar misschien van het derde seizoen van The White Lotus (prachtig, die tanden), maar voor de fijnproevers is ze ook de schrijfster en regisseuse van het briljante Falcon Lake (2022). Le Bon weet in Niki de Saint Phalle op overtuigende wijze een flinke dosis emotie in haar rol te gooien. Ze belichaamt de complexiteit van Niki met een rauwe intensiteit die je bij de strot grijpt.
Visueel is de film bij vlagen adembenemend. De techniek van gesplitste beelden die af en toe samenkomen, is fraai gedaan. Dat voegt een extra laag toe aan de innerlijke strijd van de kunstenares. Het is een slimme metafoor voor de gefragmenteerde ziel van Niki en haar poging om de stukjes weer aan elkaar te lijmen.
Niki was een vrouw met een mening, en dat was – en is – voor sommige mannen toch best lastig. Als man voel je af en toe plaatsvervangende schaamte. e confrontatie met de bekrompenheid en het onbegrip waar zij mee te maken kreeg, is pijnlijk om te zien. Ze was zonder twijfel een moedig mens, die haar trauma wist te gebruiken als wapen in haar strijd tegen conventies en onrecht.
Maar dan komt het. De film toont weliswaar de worsteling van Niki, de veerkracht en de moed, maar haar kunst zie je nauwelijks. Eerlijk is eerlijk, dat is ook niet waar het hier om gaat. Dit is geen documentaire over haar oeuvre, maar een portret van de mens Niki. Los van al het bovenstaande zit je na afloop met een vreemd gevoel. Je ziet leegte, maar voelt die ook als kijker. Waar kijk je nu echt naar? Een vrouw die getraumatiseerd is, ja, maar waar we aan het einde van de rit nog steeds niets over weten. Het voelt alsof de film pas begint op het moment dat de aftiteling verschijnt. We willen meer zien. We willen álles weten.
Het is een gewaagde keuze, die je als kijker met een onbevredigend gevoel achterlaat, maar tegelijkertijd bewijst dat Niki de Saint Phalle nog altijd het waard is om meer over te ontdekken.
Regie: Céline Sallette
Cast: Charlotte Le Bon | John Robinson | Damien Bonnard | Judith Chemla | Quentin Dolmaire
Speelduur: 99 minuten
Releasedatum: 5-6-2025
