De Nederlandse documentaire My Name is Nobody gaat over iemand die niet bekend is, maar op een oude klassenfoto tussen twee wereldberoemde Italianen instaat. Wie die bekende mannen zijn? Sergio Leone en Ennio Morricone. Maar wie is het jongetje? Wat wij van My Name is Nobody vinden, lees je in onze uit ongeveer 175 woorden bestaande B-recensie.
Het verhaal
Er zijn veel klassenfoto’s in de wereld, maar deze ene specifieke klassenfoto is bijzonder. Er staan namelijk twee wereldberoemde Italianen op: Sergio Leone en Ennio Morricone. Maar wie is toch het jongetje dat tussen hen instaat? Een zoektocht begint, waarbij de schoonheid van Italië niet ontbreekt!
Ons eindoordeel?
Mooi dat de makers gebruik hebben gemaakt van de titel My Name Is Nobody, want dat is tenslotte een film van Leone, waarbij Morricone de muziek heeft gecomponeerd. De poëtisch klinkende taal, de prachtige gebouwen en het romantische leven aldaar. Dat is Italië op zijn top. De documentaire maakt bij de zoektocht goed gebruik van deze elementen. Helemaal omdat de man die ze zoeken, Crisanti, onvindbaar lijkt. Crisanti is de mythe, daar waar de twee bekendere mannen niet van belang lijken. Zelfs als Morricone in beeld is, wil je weten wie Crisanti is. Overigens is My Name is Nobody meer een docu over Italië en haar inwoners, dan dat het over één persoon gaat. Toch knap om iemand mythisch te maken door enkel gebruik te maken van oude bekenden.
Regie: Denise Janzée
Cast: Willy Colombini
Speelduur: 89 minuten
Morgen verschijnt mijn recensie, maar vond het ook een interessante documentaire om te zien. Ik haalde er uit hoe vergankelijk ook roem uiteindelijk is.
Ja inderdaad, dat is ook zo. En hoe iedereen zich ophangt aan die personen die beroemd zijn.
Wel grappig dat de documentaire van Nederlandse bodem is, terwijl het over drie Italianen gaat. Is dat met een reden, buiten de waarschijnlijk grote interesse van de makers zelf?
Om eerlijk te zijn heb ik geen idee. De maakster heeft al een paar Nederlandse docu’s op haar naam staan. De link met Italië kan ik alleen maar leggen via haar stiefvader Marco Bakker, die operazanger is. Maar die is wel vergezocht.
Als portret van kleurrijk Rome is dit zeker een geslaagde film. De anticlimax vond ik teleurstellend, maar misschien kwam dat door de overmatige aandacht voor de narcistische acteur Willy Colombini.