De dramafilm Mon Légionnaire gaat over een sectie van het vreemdelingenlegioen. Terwijl zij vaak op pad zijn, moeten hun vrouwen het thuis zien te bolwerken zonder hun mannen. Wat wij van Mon Légionnaire vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
In het vreemdelingenlegioen komen werelden van mannen samen, om te vechten voor Frankrijk, daar waar de vrouwen vechten voor hun mannen. De wetten die in het leger gelden, werken zelfs door op de vrouwen. Zij moeten zich aanpassen aan hun mannen. Ze bevinden zich dan ook in een gesloten gemeenschap op Corsica, waarbij ze op elkaar aangewezen zijn, vaak wachtend op hun mannen.
Ons eindoordeel?
Hoe kun je samenleven, als je bijna altijd apart van elkaar leeft. Mon Légionnaire geeft gedeeltelijk antwoord op die vraag. De vrouwen zijn in dit geval altijd op Corsica, daar waar de mannen met hun vreemdelingenlegioen vaak op pad zijn. Met het risico dat het thuisfront ze nooit meer gaat zien. Al schuilt het grootste gevaar misschien wel in het in stand houden van je relatie. Want dat kost vaak nog meer bloed, zweet en tranen dan gedacht. Die vijand is onzichtbaar, daar waar de vijand in de zanderige en uitgestrekte woestijnen eerder te zien is. En hoewel je nooit alleen bent, ben je eigenlijk altijd alleen, met het gemis van een partner die zich overzees bevindt. Of je nu op Corsica bent, of in de woestijn.
Best pittig ook, om altijd maar weer afscheid te moeten nemen en niet wetende of diegene weer terug komt. Over de balans tussen de twee belangrijkste protagonisten en hun partners is goed nagedacht. Niemand is er in het privéleven belangrijker dan de ander, ondanks de rangen die er gelden. Ieder personage doet er ook toe. Eerste Luitenant Maxime wil datgene wat hij leert in praktijk brengen, daar waar zijn vrouw gewoon een gezin wil vormen. Regels versus kont in de krib, net als Nika, die thuis ook een leven wil opbouwen en niet zwijgzaam wil volgen.
De welkome en effectieve sprongen in de tijd helpen de kijker om te zien hoe de relaties zich ontwikkelen. En hoewel je daardoor een periode mist, geeft het volgende beeld altijd weer informatie over wat er in de tussenliggende periode is gebeurd. Naarmate deze slow burner vordert, raakt hij je dan ook steeds meer. De film is dan ook traag(isch) mooi, maar nooit te traag. Een soort diesel is het, die warmdraait bij het leren kennen van de personages. Je hebt je kunnen binden en inleven. Je begrijpt ze, aan welke kant van de medaille ze ook staan.
Het acteerwerk is daarbij het benoemen waard. Zowel Louis Garrel (je weet wel, die hunk uit Little Women), Ina Marija Bartaité, Camille Cottin als Alexandr Kuznetsov zijn perfect gecast. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Mooie plek voor een tattoo trouwens, waardoor je de titel van de film ineens ook met andere ogen bekijkt.
Mon Légionnaire is een slow burner die groeit naarmate de film vordert. Steeds beter begrijp je ieder personage, waarbij de sprongen in de tijd aangenaam welkom en effectief zijn. Traag(isch) mooi!
Regie: Rachel Lang
Cast: Louis Garrel | Camille Cottin | Ina Marija Bartaité | Alexandr Kuznetsov
Speelduur: 106 minuten
Releasedatum: 27-1-2022 (IFFR) | later in 2022 in de bioscoop
