De dramafilm Les Misérables gaat over Stéphane, die zich bij een anti-criminaliteitsbrigade van Parijs voegt. Op straat krijgen hij en twee collega’s ruzie met jongeren en loopt het uit de hand. Ze zijn daarbij gefilmd door een drone. Onrust dreigt. Wat wij van Les Misérables vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Stéphane verhuist naar Parijs om bij zijn kind te kunnen zijn. Hij gaat daar werken bij de anti-criminaliteitsbrigade van Montfermeil in het 93ste arrondissement. Collega’s Chris en Gwada weten precies hoe ze om moeten gaan met de verschillende bendes in de wijk. Dan krijgen de drie mot met een paar jongeren, waardoor ze de controle lijken te verliezen. Helemaal omdat een drone hun daden heeft gefilmd. En die beelden kunnen voor veel onrust zorgen.

Ons eindoordeel?

Hele veldslagen hadden we verwacht bij Les Misérables, mede door de toch wel misleidende filmposter. Niets van dat. Oproer kregen we zeker te zien, maar verder viel deze film toch wat tegen. We moesten denken aan combinatie tussen Training Day en het bikkelharde La Haine. Deze film is alleen veel liever. En dat is niet positief bedoeld in dit geval, want het verhaal vraagt om meer diepgang en drama. Het bleef teveel aan het oppervlak door een soort tikkertje tussen politie en oproerkraaiers.

Wat goed was, was de mentale druk die zichtbaar is. Als je jezelf als politieagent in deze buurten beweegt, dan moet je hard zijn. Je wordt anders vanzelf wel hard of je valt om. Vraag is wanneer het op het randje van het toelaatbare is. Voor de kijker is dat duidelijk, voor de agenten – op de nieuweling na – niet. Eén moment was daar sterk in. Hard op straat, maar eenmaal thuis laten ze alles los. Dan kunnen ze ademen. Dan mogen ze zichzelf zijn. De oproerkraaiers kunnen dat eigenlijk nooit, want altijd moeten ze zich bewijzen. Doen ze dat niet, dan worden ze bij wijze van spreken opgegeten. Zij zijn ook altijd thuis. Staan altijd onder druk door vrienden, rivaliserende bendes, familie en door de politie.

Wat je verwacht gebeurt eigenlijk ook gewoon. Je ziet dat aankomen. Dat was jammer, die voorspelbaarheid. Het open einde dan weer niet. Dat was sterk, omdat je hier ook een eigen invulling aan kunt geven. Je moet een kat dan ook niet in het nauw drijven. En als het gaat om straffen kun je jezelf afvragen of dit de juiste manier is. Belonen loont, straffen niet. Maar ja, het is al zo lang een rotzooi in de Franse Banlieues, dat ieders gedrag ook wel weer te begrijpen is.

Les Misérables viel wat tegen, ook door de toch wel misleidende filmposter. Er was drama, maar gezien het onderwerp hadden we meer diepgang verwacht. De oproer is er, maar de echte strijd ontbrak, op een moment na.

Regie: Ladj Ly
Cast: Damien Bonnard | Alexis Manenti | Djebril Zonga | Steve Tientcheu
Speelduur: 105 minuten