
De dramafilm Les Indésirables gaat over Pierre, die bij de plotselinge dood van de burgemeester van Parijs, zijn opvolger wordt. Idealistisch als hij is wil hij de orde herstellen in met name de volksbuurten. Wat wij van Les Indésirables vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Vanwege de plotselinge dood van de burgemeester van Parijs wordt Pierre – een nog jonge kinderarts – als vervanger aangewezen. Idealistisch als hij is, wil hij het beleid van zijn voorganger voortzetten. Daarbij stuit hij op verzet, want Haby is een van de bewoonsters van een vervallen torenflat in de volksbuurt Grand Bosquet. En juist die flat staat op een plek waar Pierre nu de orde wil gaan herstellen.
Ons eindoordeel?
Les Indésirables is een van de vele films die aansluit bij Franse films waarin de pleuris in een Parijse banlieue uitbreekt. Denk aan La Haine (1995), Dheepan (2015), Gagarine (2020), maar ook Ladj Ly zijn eigen debuutfilm Les Misérables (2019). En net als in die eerste film van hem, speelt de getalenteerde Alexis Manenti in zijn nieuwste ook een rol, namelijk die van de burgemeester.
In deze film is breekt de pleuris wat minder uit, maar dan ook alleen maar omdat er geen rellen in voor komen (I know, spoiler). Juist dat maakt hem ook weer sterk, want er gebeurt meer dan genoeg. Niet alleen in beeld, maar ook in de hoofden van alle gedupeerden. Gedupeerden die er meer dan genoeg zijn, door de populistische politiek. Scoren ten kosten van anderen. Je zou het bij wet willen verbieden, maar de politieke werkelijkheid vertelt ons dat dit niet zo werkt. Zij die het goed hebben, bepalen hoe diegene die het niet goed hebben, moeten leven.
Een grote rol is weggelegd voor sociale cohesie. Sociale cohesie start met een samenhangende stad of dorp, zonder dat men onderscheid maakt. Helaas is de realiteit anders, waardoor het wantrouwen in de politiek alleen maar toeneemt. Andersom overigens ook, want de politiek gelooft ook niet altijd meer in de wantrouwende burger, mede vanwege dat wantrouwen. Hoe zijn we toch op het punt aan beland dat we alleen nog maar wijzen en nauwelijks nog met elkaar praten. Wantrouwen geeft geen vertrouwen waardoor je uiteindelijk ook in een vicieuze cirkel belandt. En in die cirkel zitten we nu, wat in deze film duidelijk zichtbaar is. Je zou bijna de politiek in willen, zij het niet dat ze je dan opslokken, waardoor je vergeet waarom je de politiek in bent gegaan. Het cynisme druipt dan ook van deze film af.
Nog even een paar dingen over de film zelf. Sterk is hoe ze inspelen op het wantrouwen. Meer aandacht had gemogen naar de burgemeesterskandidaat. Dat was fijn, dat die er was, maar is slecht uitgewerkt. Sterk was de verloren knuffel, hoe klein dat ook lijk. Dat vat toch wel de boodschap van de film samen. Ook sterk, de politie die tussen beide partijen inzit. Meelevend met de burger, maar uiteindelijk ook de wet uitvoeren.
In Les Indésirables druipt het cynisme richting de politiek er vanaf. Weer een film over een achtergestelde Franse banlieue, maar wel een die het wantrouwen van de burger in de politiek overduidelijk laat zien.
Regie: Ladj Ly
Cast: Alexis Manenti | Aristote Luyindula | Jeanne Balibar | Steve Tientcheu | Anta Diaw
Speelduur: 106 minuten
Releasedatum: 28-3-2024