Lazzaro Felice

recensie Lazzaro Felice

De dramafilm Lazzaro Felice (Happy as Lazzaro) gaat over Lazzaro, een jonge, naïeve en enigszins vreemde boerenjongen uit een grote hechte boerenfamilie. Deze familie werkt op de tabaksplantage van Markiezin Da Luna. Als de hippe zoon van de markiezin, Trancredi, vriendschap sluit met Lazzaro, is dat het begin van het einde. Wat wij van Lazzaro Felice vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Op een tabaksplantage in het afgelegen Italiaanse dorpje  Inviolata regeert markiezin Da Luna met harde hand. De onwetende boeren worden door haar en haar afgezant flink uitgebuit. Lazzaro, met zijn engelengelaat en zijn altijd helpende hand is ook binnen zijn eigen familie een vreemde eend in de bijt. Door zijn immense goedheid wordt op hij op zijn beurt door zijn eigen familie (mis)bruikt. Als op een dag de zoon van de markiezin langs komt in het dorp en vriendschap sluit met Lazzaro, leiden verschillende gebeurtenissen tot een realiteitscheck.

Ons eindoordeel?

Lazzaro Felice won op Cannes de prijs voor het beste scenario en dat is, volgens ons, geheel terecht. Dit was een soort hedendaags sprookje in twee delen. Het fabelachtige verhaal is doorspekt met sociaalrealisme met de focus op de buitenstaander. Mooi bedacht en uitgevoerd, mede door de uitmuntende casting van het hoofdpersonage Lazzaro (debuut van Adriano Tardiolo).

De film bestaat uit twee delen. Door allerlei aanwijzingen, zoals muziek, telefoontjes en de afschaffing van de mezzadria (een feodaal systeem waarbij boeren eigendom waren van hun meesters en waar in Italië pas in 1982 een einde aan kwam) zou je kunnen stellen dat het eerste deel zich afspeelt in de jaren 80. Het tweede deel speelt zich nu af.

Het duurde wel even voordat wij doorhadden dat er een soort van tijdsprong was gemaakt. Het mooie aan deze tijdssprong is dat je ziet hoe de maatschappij verhard is. De onderdanigheid, hulpvaardigheid en familiebanden werden ‘vroeger gezien’ als belangrijke waarden terwijl daar vandaag de dag vaak op wordt neergekeken. Regisseuse Alice Rohrwacher (Le Meraviglie) brengt dit contrast mooi in beeld door het eerste deel plaats te laten vinden in de zomer met mooie warme kleuren en geluiden. Het tweede deel speelt zich af in de winter met koude kille kleuren en in de stad, dus letterlijk verhard.

Lazzaro Felice is een film die je zeker moet gaan zien. De film laat je nadenken over groepsgedrag en uitbuiting, maar bovenal dat wij nu in een maatschappij leven waarin achterdocht normaal is. Dat wij iemand die zachtaardig is, iemand die goed wil doen, bestempelen als een gek, óf erger, als iemand die niet te vertrouwen is. Wij zijn onze eigen vijand geworden. Eten of gegeten worden. 

Regie: Alice Rohrwacher
Cast: Adriano Tardiolo | Agnese Graziani | Luca Chikovani | Alba Rohrwacher
Speelduur: 130 minuten

Share

2 gedachtes over “Lazzaro Felice

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.