De dramafilm La Última Primavera gaat over een familie die te horen krijgt dat de gronden waarop hun illegaal gebouwde huizen staan, zijn verkocht. Ze moeten dus op zoek naar nieuwe woningen. Wat wij van La Última Primavera vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Een familie in een buitenwijk in Madrid krijgen te horen dat hun illegaal gebouwde huizen worden gesloopt. De gronden zijn verkocht en samen met de gemeente gaan ze kijken waar ze een nieuwe woning kunnen kopen. Daarbij lopen ze tegen allerlei problemen aan. De verandering gaat groot zijn, maar iedereen gaat daar anders mee om.
Ons eindoordeel?
La Última Primavera is een film van het gewone volk, voor het gewone volk. Of hoe je dat ook mag noemen. Geen zoetsappigheid, maar alleen maar de harde waarheid; sociaal-realistisch van begin tot eind. En die harde waarheid lijkt voor de buitenwereld misschien hard, maar is het voor henzelf niet altijd. Want hoewel ze de eindjes aan elkaar moeten knopen, valt ons een ding op: ze ogen gelukkig. Kijk alleen die toch wel indrukwekkende laatste scène maar eens!
Dat is een wijze les in onze huidige consumptiemaatschappij. Meer, meer, meer, dat is wat we willen. Maar ja, tussen willen en kunnen zit een groot verschil. Zij doen het (gewoon) met wat ze hebben. Dat is ook iets moois. De andere kant van het verhaal is dat ze ook niet veel doen om meer te kunnen krijgen, dat dan weer wel.
Je ziet naturel acteerwerk, waar wij in ieder geval gek op zijn. Niet altijd top, maar het ziet er altijd uit alsof er niet over is nagedacht. Dat uit zich in een haast documentaire-achtige dramafilm. Lamberti kan dat ook wel, want dat bewees ze ook al met de korte documentaire Vader. Het ziet er soms zo puur uit dat je ook daadwerkelijk twijfelt of het niet echt is. Dat is dus ook het geval, waarbij iedereen zichzelf speelt. Daardoor voel je de personages ook echt. Ze spreken uit eigen ervaring. Knap dat je als regisseuse dit dan ook aan de kijker weet over te brengen.
La Última Primavera doet je beseffen dat je ook genoegen kunt nemen met minder. Naturel acteerwerk, waarbij je soms zelfs het idee hebt dat je naar een documentaire zit te kijken. De Nederlands-Spaanse Lamberti slaagt wat ons betreft met vlag en wimpel met haar eerste lange speelfilm!
Regie: Isabel Lamberti
Cast: David Gabarre Mendoza | Agustina Mendoza Gabarre | María Duro Rego
Speelduur: 77 minuten
Een gedachte over “La Última Primavera”