De dramafilm Kyuka Before Summer’s End gaat over een alleenstaande vader en zijn tweelingdochters. Samen vieren ze hun vakantie op een eiland, waar de tweeling hun moeder tegen komen, zonder dat ze dat weten. Wat wij van Kyuka Before Summer’s End vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Een alleenstaande vader en zijn puberende tweelingdochters zeilen voor hun vakantie naar een eiland. Dat eiland, Poros genaamd, is perfect om een familievakantie te vieren. Alles gaat zoals een vakantie hoort te gaan, met veel zon, lekker eten, veel plezier, irritaties en het maken van nieuwe vrienden. Onbedoeld en niet wetend, zijn ze hun moeder tegen gekomen op het eiland. Een moeder die hen al bij de geboorte heeft verlaten. Ze zijn helemaal geïntrigeerd door de vrouw, maar hun vader vindt het maar niks, want oud zeer komt naar boven.
Ons eindoordeel?
Er zijn van die films die niet schreeuwen, maar fluisteren. Kyuka Before Summer’s End is er zo eentje. Een film die ruikt naar zeezout, olijfolie en oude familiealbums, waar de korrel van de 8mm-beelden zich mengt met zweet op je voorhoofd en de loomheid van een middag in augustus. Alles ademt historie – niet de grote, politieke, maar de kleine, menselijke geschiedenis die in gezichten en blikken blijft kleven.
Het verhaal – wat er is – is simpel: een groep jongeren, ergens op een Grieks eiland, aan het eind van een zomer die op z’n retour is. Er is vis, er is zon, er zijn exen die je liever niet was tegengekomen. Een bus waar je op wacht maar die niet komt. En in de lucht hangt die typische geur van dingen die eindigen voordat ze echt begonnen zijn.
Het coming-of-age-element sluipt erin, nooit nadrukkelijk, maar altijd voelbaar. Het gaat over opgroeien zonder dat iemand het zegt. Over jeugdige onbezorgdheid die net te licht is om volwassen te worden. En over de momenten dat je even denkt: misschien moet ik iets doen met m’n leven – en dan toch weer een duik neemt in het water.
De film is fraai gefilmd, met oog voor het ogenschijnlijk onbeduidende: het wachten op een bus, een trage wandeling naar een ex, een ondergaande zon waar de dialogen stilvallen, maar waar jij als kijker precies weet wat er gezegd wordt. Er zit zwarte humor in – licht verteerbaar maar met een stekelig randje. Denk: slapstick met existentiële ondertoon. En dan dat muziekje: The Sound of Silence, maar dan op z’n Grieks. Ironisch, over the top, maar stiekem heel mooi.
De acteurs spelen naturel, met die typische Griekse emotie die soms te groot lijkt voor het scherm, maar hier precies goed valt. En ook al ligt er een slechte aura over alles – dankzij een ex en een matige vissenvangst – toch is de film geen lijdensweg. Integendeel: het is een heerlijke voorbode voor de zomer. Een film die je achterlaat met zin in sardientjes, wijn uit een plastic beker en de vage hoop dat alles uiteindelijk wel weer goedkomt.
Kyuka Before Summer’s End doet denken aan melancholische zomers, met een vleug zwartgallige humor en een hoofd vol weemoed. Perfect voor wie houdt van films waar weinig gebeurt, maar alles resoneert.
Regie: Kostis Charamountanis
Cast: Elsa Lekakou | Konstantinos Georgopoulos | Simeon Tsakiris | Stathis Apostolou | Elena Topalidou
Speelduur: 105 minuten
Releasedatum: 1-5-2025
