Jinn

recensie Jinn

De dramafilm Jinn gaat over de 17-jarige Summer, wiens moeder zich ineens bekeert tot de Islam. Ze verwacht vervolgens dat Summer dat ook doet. Een tweestrijd ontstaat. Wat wij van Jinn vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Summer is een 17-jarig meisje dat vol in het leven staat. Dat verandert wanneer haar moeder, die een bekende meteoroloog is, zich bekeert tot de Islam. En dat niet alleen, ze verwacht ook van haar dochter dat ze gaat leven naar de leer van de Islam. Dit zorgt ervoor dat Summer de kont in de krib gooit, maar tegelijkertijd haar moeder niet teleur wil stellen. Hoe moet zij omgaan met deze tweestrijd?

Ons eindoordeel?

Een geloof of een nieuw geloof kiezen is een keuze. In het geval van de moeder van Summer is dat ook zo, aangezien zij zich bekeert tot de Islam. Maar, en dat is waar ik mij wat aan ergerde in Jinn, is dat die moeder ook de keuze maakt voor haar dochter. Hoezo dan? Mag zij op haar leeftijd niet zelf die keuze maken. En haar vader, wat vindt haar daar dan van, helemaal als dit haar studie beperkt. De eerste paar scènes laten zien hoe Summer in het leven staat. Vrolijk, levendig en lol hebben met haar vriendinnen. Passend bij een gemiddelde 17-jarige dus. Wat vervolgens blijkt, is hoe de keuze van haar moeder haar leven beïnvloedt.

Alleen, waarom de Islam en niet een ander geloof. De Islam ligt al onder een vergrootglas in Amerika. Op mij kwam het over alsof de Islam je beperkt, daar waar dit helemaal niet zo hoeft te zijn, bij geen enkel geloof. En niet alleen Summer verandert, ook de moeder verandert. Daar waar ze op het begin nog open en lovend is, vol met energie zit, zie je haar steeds meer zorgen maken om haar dochter. Joh, hoe zou dat toch komen. Ze is vooral bezig met hoe haar dochter overkomt voor de buitenwereld, door een geloof dat jij kiest. Je wilt verdomme toch dat ze gelukkig is. Dat ze een vriendje of vriendin krijgt en niet nadenken over wat andere daarvan vinden. Dat straalt weinig vertrouwen uit.

De strijd tussen moeder en dochter vond ik overigens wel goed uit de verf komen, de keuze om het geloof hierbij te betrekken alleen wat minder. Al moet ook hier gezegd dat ze juist een kloof proberen te dichten en dat was dan weer wel goed.

Zoë Renee (Summer) is overigens een aangename verschijning – haar kapsel verdient meerdere Oscars – en een talent om rekening mee te houden. Die kan wel wat. Ze heeft de uitstraling van een superster en bewijst met deze rol dat ze veelzijdig kan zijn. De prettige cameravoering en de hele sfeer van de film is bovendien bewonderenswaardig. Complimenten voor regisseuse Nijla Mu’min. Ze schreef het scenario ook zelf, dat dus niet geheel foutloos is – hoe zit het bijvoorbeeld met Summer haar flirtgedrag naar andere vrouwen, daar zie je niets meer van terug. Daar is dus ruimte voor verbetering. Talent genoeg, maar in een eerste lange film is het misschien wat veel.

Jinn kent een scenario waarbij de Islam er in mijn ogen niet helemaal goed vanaf komt. De strijd tussen moeder en dochter is goed verbeeld, net als dat het goede acteerwerk van Zoë Renee opvalt. Opgroeien is altijd lastig, met hobbels die je simpelweg moet nemen. En naar elkaar luisteren is dan heel belangrijk.

Regie: Nijla Mu’min
Cast: Zoë Renee | Simone Missick | Kelvin Harrison Jr.
Speelduur: 92 minuten
Releasedatum: 20-1-2022 (Pepr via Picl)

Share

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.