Happy End

recensie Happy End

De Franse dramafilm Happy End gaat over Anne. Zij is hoofd van een goed lopend bouwbedrijf. De komst van een nichtje doet ze beseffen hoe hypocriet ze eigenlijk zijn. Wat wij van Happy End vinden, lees je in onze uitgebreide C-recensie.

Het verhaal

Anne is het hoofd van een bouwbedrijf, dat ze van haar dementerende vader heeft overgenomen. Ze hebben het niet slecht. Verre van dat zelfs. De gehele familie woont zelfs in een groot landhuis in Calais. Die familiebanden lopen wat scheurtjes op zodra Ève bij de familie komt wonen. Zij is de 13-jarige dochter van Thomas, die weer de broer van Anne is. Ève doet de familie beseffen dat het eigenlijk alleen maar hypocrisie is in een schijnwereld, ver verwijderd van de echte wereld.

Ons eindoordeel?

Happy End is als een soort legpuzzel, waarvan je geen voorbeeldafbeelding hebt. Je begint bij de randjes en naarmate je steeds meer in het midden komt, weet je hoe de puzzel er ook daadwerkelijk uit komt te zien. Happy End is wel vergelijkbaar, omdat je geen moment weet waar de film naartoe gaat. Heel onvoorspelbaar. Hoe dichter bij het einde, hoe meer je dat te weten komt. De film daagt de kijker uit en laat je met volle aandacht kijken. Dwaal je af, dan ben je de klos. Blijft je aandacht erbij, dan word je beloond.

Haneke heeft misschien wel één probleem, en dat is zijn voorgaande films: La Pianiste, Das Weiße Band en Amour. Vooral Amour was een overweldigend succes, waardoor wij automatisch vergelijkingen maken. Die vergelijking is misschien niet terecht, maar als je meer dan eens een meesterwerk maakt, dan ontkomt je daar haast niet aan! Dat Jean-Louis Trintignant in deze film dan ook nog eens dezelfde naam heeft als in Amour, dan is de link misschien ook wel sneller gelegd. Helemaal omdat ook Isabelle Huppert een rol heeft in Amour.

Toch gaan we uiteindelijk ook niet vergelijken. Dat zou niet terecht zijn. De opbouw van de Happy End verloopt traag. Beetje bij beetje kom je meer te weten van de karakters en welke rol zij hebben in de familie. Je kent ze net genoeg om iets bij de karakters te voelen. Knap binnen de 107 minuten die de film duurt. Ook met dank aan de sterke cast.

De film staat overigens aangeduid als dramafilm – bijna ontontkomelijk bij een Franse film -, maar eigenlijk is het ook een wat diepgaandere film. Een mysterie is ook op zijn plaats. Naarmate de film vordert wil je steeds meer weten en komt er meer vaart in. Net als een intercity, die eerst even vaart moet maken. Dat die intercity op het einde plotsklap tot stilstand komt is misschien verrassend, maar geeft Happy End ook die extra twist die het nodig heeft.

Regie: Michael Haneke 
Cast: Isabelle Huppert | Jean-Louis Trintignant | Mathieu Kassovitz
Speelduur: 107 minuten

Share

2 gedachtes over “Happy End

  1. Happy End is een dramafilm, een mysterie (o.m. door de fragmentarische structuur, de plotselinge sprongen in de tijd en de camera die soms te ver weg staat om te kunnen horen wat er wordt gezegd) en zelfs af en toe een (pijnlijke) komedie. Het is niet de sterkste film van Haneke, maar zeker de moeite waard.

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.