Wij waren zo gelukkig dat we het indrukwekkende Fukushima, Mon Amour al mochten zien. Een Duits/Japanse film die vanaf donderdag (6 oktober) in de betere bioscopen (dat vinden wij) is te zien. Onze B-recensie van ongeveer 175 woorden over deze zwart-witfilm lees je uiteraard hier.

Het verhaal

Marie is een jong Duits meisje met dromen. Die dromen heeft ze helaas niet kunnen verwezenlijken in Duitsland. Ze besluit vervolgens om naar Japan af te reizen, om slachtoffers van de tsunami in Fukushima te helpen. Daar ontmoet ze Satomi, een oude vrouw die het natuurlijk vertikt om haar verwoeste huis te verlaten. Satomi en Marie besluiten samen het huis op te knappen, ondanks de vele verschillen tussen beiden. Beide hebben ze wel iets gemeen; ze hebben beide een geheim dat ze liever niet delen.

Ons eindoordeel?

Fukushima, Mon Amour is een film die het kijken meer dan waard is. Het mooie verhaal is diepgaand en gaat over verdriet. Satomi is welgemanierd, terwijl Marie zo lomp is als een olifant. Toch voelen ze zich – door hun geheimen – verbonden, wat je als kijker ook zo ervaart. De verwoesting van de tsunami is schokkend om te zien. Los van de prachtig gecomposeerde zwart-witbeelden, is er ook gespeeld met natuurlijk lichtinval. Tot slot is ook over de muziek is een weloverwogen keuze gemaakt. Rustig en passend bij het verhaal.

Regie: Doris Dorrie
Cast: Rosalie Thomass | Kaori Momoi | Nami Kamata
Speelduur: 118 minuten