De documentaire El Eco gaat over een afgelegen bergdorp in Mexico. De geïsoleerde samenleving heeft veel aan elkaar, waar liefde en werk hand in hand gaan. Wat wij van El Eco vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
El Eco is een afgelegen bergdorp, omringd door natuur, in Mexico. Haar inwoners beleven de seizoenen zoals ze komen, waarbij de vrouwen voor de kinderen zorgen en de mannen ver weg werken. De dagelijkse bezigheden passeren de revue. Die bezigheden zijn verbonden door liefde en werk, ook al is er sprake van een geïsoleerde samenleving.
Ons eindoordeel?
El Eco, een documentaire die kijkt als een speelfilm in de vorm van een slow burner (iets korter was prima geweest). Een film waarin je fraaie beelden ziet, die soms net schilderijen lijken. Vermeer had de lokale bevolking best willen schilderen. Die bevolking weet ook nog wat saamhorigheid is, iets wat we in Nederland uit het oog lijken te verliezen.
Niets lijken ze er te hebben, alleen elkaar en wat bedlegerige oma’s die ze met alle liefde in de wereld verzorgen. Tegelijkertijd hebben ze juist daarom alles. Want soms is het ook goed om niet te weten wat er in de wereld gebeurt. Dat maakt alleen maar depressief. Overgeleverd aan de overweldigende natuur, die doet wat zij wil. Niet alleen als het gaat om het weer, maar ook met betrekking tot de dood.
De lokale bevolking heeft alleen elkaar, waarbij een duidelijke rolverdeling is bepaald. De vrouw hoort thuis in de keuken, aldus de man. Nu, dat hoef je in Nederland niet meer te zeggen. Krijg je meteen een feministische beweging achter je aan. Zouden ze nog gelijk hebben ook. Als kijker ben je te gast bij de lokale bevolking, waarbij de conclusie is dat het ook meer dan prima is om blij te zijn met wat je hebt. Muziek is niet veel te horen, maar als je die dan hoort, dan heeft die een meer dan toegevoegde waarde.
In El Eco ben je als kijker te gast bij de lokale bevolking. Je mag soms best blij zijn met wat je hebt. Fraaie beelden, overweldigende natuur en een saamhorigheid maken deze slow burner tot een geslaagde documentaire. Niet voor niets is dit de winnaar van de beste documentaire van het filmfestival van Berlijn.
Regie: Tatiana Huezo
Cast: Montserrat Hernandez | María de los Ángeles Pacheco Tapia | Luz María Vázquez González
Speelduur: 102 minuten
Releasedatum: 14-3-2024
