
De documentaire Dearest Fiona gaat over een tijdreis door Nederland, waarbij wordt voorgelezen uit brieven die aan Fiona zijn gericht. Wat wij van Dearest Fiona vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Een tijdreis, waarbij je Nederland ziet zoals het ooit was. Het begint een eeuw geleden, waarbij historisch nooit vertoonde beelden te zien zijn. De winter, lente, zomer en de herfst komen allemaal voorbij. En de tijd dat technologie nog geen rol speelde. Alles begeleid door de voice-over die citeert uit brieven van een vader aan zijn dochter, Fiona, op het moment dat zij ging studeren in Amsterdam. Brieven vol met liefde, maar ook over zorgen in een veranderende wereld.
Ons eindoordeel?
Dearest Fiona doet wel een belletje rinkelen. Eerder in 2023 kwam namelijk Moeder Suriname uit. Beide documentaires laten een tijdreis zien van een veranderende wereld, waarin jezelf moet zien mee te bewegen. De wereld gaat soms sneller dan dat je zelf überhaupt wil. Die wereld is alleen niet te stoppen. Aanpassen is wat je moet. Dat was toen, maar is nog steeds zo.
Vroeger, toen kinderen nog rookten en men nog in klederdracht liep. Dat was toen en nu nog maar slechts op enkele plekken in Nederland het geval. De beelden zijn duidelijk die je ziet, al sluit de voice-over daar totaal niet op aan. De vader van Fiona (die in Australië woont) heeft zijn brieven namelijk in de jaren 80 geschreven, terwijl de beelden die je ziet van veel eerder zijn (begin 1900) en uit Nederland komen, waar Fiona dus pas later gaat studeren. Dat werkt enerzijds verwarrend, maar anderzijds ook uitdagend. Het lastige is dat datgene wat je hoort, dat je dat gaat verbeelden. Die beelden leg je naast wat je ziet, maar dat is dus een totaal andere tijd. Er zit geen chronologische volgorde in. Alsof je in een ander universum zit dus. De kijker kan dus niet zomaar achterover leunen en toekijken.
De historische beelden missen gezien het voorgaande wat duiding. Alsof ze zo van The History Channel zijn geplukt. Fraai, maar zonder uitleg en daardoor ook saai. Al zie je vaak noeste arbeid voorbij komen, afgewisseld met een paar heftige gebeurtenissen. Daarnaast heeft men die beelden af en toe ingekleurd met een fluoriserend kleurtje. Geen idee wie dat bedacht heeft, maar ook dit heeft geen toegevoegde waarde. Het leidt eerder af.
In Dearest Fiona zie je beelden die uit een andere tijd komen dan de brieven die men tot de kijker brengt. Dat werkt verwarrend. Daarnaast is de speelduur van twee uur te lang om de kijker te kunnen blijven boeien.
Regie: Fiona Tan
Cast: –
Speelduur: 102 minuten
Releasedatum: 28-12-2024