De Vaandeldrager komt terug naar Nederland, en wel naar het Rijksmuseum. Vijf gemaskerde personen slaan vervolgens toe en gijzelen het kunstwerk. Dat doen ze allemaal voor Debbie, een vrouw die slachtoffer is van het Toeslagenschandaal en niet meer voor haar dochter mag zorgen. Het museum krijgt tot 00.00 uur, want als Debbie haar dochter dan niet terug heeft, vernietigen ze het schilderij. Wat de gijzelaars op dat moment alleen nog niet weten, dat op de wc de staatssecretaris van cultuur zit, wat de gijzeling nog ingewikkelder maakt dan hij al is.

De Vaandeldrager Vijf is een humorvolle, maatschappij kritische film. Dat laatste valt niet te ontkennen, waarbij niemand wordt gespaard. De politiek in de eerste plaats, maar ook links en rechts, zwart en wit, activisten en heel woke Nederland. De film is daarbij ook zelfkritisch, maar eindigt met een sterke, duidelijke en serieuze boodschap.

Ik heb geen illusies, maar wie weet helpt deze film om het achterlijk lang durende proces voor de slachtoffers te versnellen. Of om de discussie nog een keer aan te zwengelen. Je zou bijna willen dat het volk in opstand komt en dit schandaal niet zachtjes weg ebt, zoals zo vaak gebeurt met dit soort schandalen.

De hypocrisie van Den Haag is uiteraard aangedikt, maar net als de sensatie zoekende verslaglegging daarvan, maar ergens klopt het wel wat je ziet. Je hebt er een bepaald gevoel bij. Het gaat om het vertrouwen dat weg is. Wel grappig overigens, die kritiek op Den Haag, want die betaalt deels aan deze film mee, gezien de subsidies. Wat moet je doen om gehoord te worden? Het ontroerende einde is een echter noodkreet. Benieuwd wat slachtoffers van het Toeslagenschandaal van deze film vinden.

Overheid, kijkt u mee naar De Vaandeldrager Vijf. Deze humoristische, maar tegelijkertijd serieuze telefilm over het Toeslagenschandaal is een emotionele noodkreet. Daar kunt u van leren.