Das Vorspiel

recensie Das Vorspiel

De dramafilm Das Vorspiel gaat over vioollerares Anna. Zij gaat zo op in haar jonge student Alexander, dat ze haar gezin vergeet. Wat wij van Das Vorspiel vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Anna is een passievolle vioollerares. Misschien wel iets te passievol. Ze neemt namelijk Alexander onder haar hoede, die ze klaarstoomt voor een belangrijk examen. Haar zoon krijgt ook les van haar, maar vindt ijshockey eigenlijk veel leuker. Dat zorgt ervoor dat Anna al haar energie in Alexander stopt en haar zoon en man vergeet. Totdat er een ongeluk plaatsvindt op de belangrijke examendag…

Ons eindoordeel?

Nina Hoss is de hoofdrolspeelster in Das Vorspiel. Die naam zegt je misschien niet zoveel, maar het in Duitsland afspelende en door Nederlander Anton Corbijn geregisseerde A Most Wanted Man misschien wel; dat is namelijk de laatste film waarin Philip Seymour Hoffman acteerde. In die film speelt Nina een belangrijke rol. In Das Vorspiel is Nina in de rol van Anna de vrouw waar alles om draait. Een rol waarbij een flinke dosis obsessie om de hoek komt kijken.

Je bent er al snel uit waar Anna haar gedrag vandaan heeft. Dat heeft ze niet van zichzelf. Slecht voorbeeld doet in ieder geval volgen. Wat een verschil ook met de man van Anna, die totaal het tegenovergestelde is van wat Anna is. Je vraagt jezelf al kijker ook af hoe die twee ooit bij elkaar zijn gekomen. Het zal de viool zijn geweest die leidend is geweest, want beide hebben daar een passie voor. De ene om les te geven en de ander maakt ze. Haar man is dan ook degene die zijn zoon vanuit eigen interesse wat bij wil brengen, daar waar Anna dus obsessief haar mening opdringt. Ze zegt wat anders, maar uit alles blijkt dat ze dat wil. Kijk maar naar de allerlaatste scène. Die zegt genoeg. En dan te bedenken dat ze zichzelf vindt falen! Dat rijmt toch niet, dat je het dan wel van anderen verwacht. Compensatiegedrag gokken wij.

Het beeld is ook bepalend, want dat beeld wordt vaak afgekapt. Niet zonder reden, want ook de studenten worden vaak afgekapt. Daar ligt de link. Docenten bepalen wanneer je stopt met kijken, net als dat de regisseur bepaalt wanneer een scène eindigt. De kijker is de student in dit geval. Nederig moet je dat aanvaarden. We snappen het idee, maar niet altijd een succes. Het schiet zijn doel voorbij. Helemaal als je daardoor het gevoel hebt dat je je minder kunt inleven in een personage. Dat heeft uiteindelijk invloed op een emotie die je bij iemand voelt. Die emotie voelden wij te weinig, waardoor het gewenste schokeffect uitbleef.

Das Vorspiel laat maar weer eens blijken wat obsessief gedrag met een mens kan doen. Dat kan nooit goed gaan. Of toch wel, want Anna krijgt misschien haar zin ook. Als kijker moet je in ieder geval nederig toekijken.

Regie: Ina Weisse
Cast: Nina Hoss | Simon Abkarian | Jens Albinus
Speelduur: 90 minuten

Share

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.