Het Amerikaanse Columbus neemt ons mee naar de moderne plaats Columbus, waar de 19-jarige Casey en de 37-jarige Jin elkaar ontmoeten. Ze blijken meer met elkaar gemeen te hebben dan vooraf gedacht. Onze uitgebreide C-recensie van de dramafilm Columbus lees je hier.
Het verhaal
Architectuur is een passie van Casey. Ze is inmiddels klaar om naar een universiteit te gaan en heeft vele dromen. Alleen als je moeder herstellende is van een meth-verslaving, vlieg je niet zomaar uit. Resultaat, ze werkt in de bibliotheek van Columbus, in de veronderstelling dat ze het zo ook wel redt. Jin, daarentegen, is in Columbus om zijn vader – een bekende architect in Columbus – te bezoeken, die in coma ligt. Jin is afgestudeerd in de literatuur, woont in zuid-Korea, maar is nu vertaler. Ook niet de baan die hij eigenlijk wil. Met zijn vader heeft hij niet zoveel, maar bezoekt hem toch, om iets af te sluiten. Als Casey en Jin elkaar dan per ongeluk tegenkomen, raken ze aan de praat. En het blijkt dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan gedacht.
Ons eindoordeel?
Cinematografisch is Columbus om je vingers bij af te likken. Alles tot in de perfectie gecentreerd, elk beeld is raak, over nagedacht en de architectuur staat constant in het middelpunt van de aandacht. Eigenlijk precies zoals architecten willen dat je naar hun creatie kijkt, maar wat mensen niet vaak zien. Tenzij er een toelichting volgt. Deze film laat dat wel zien, mede door de passie van Casey, die heel passievol over architectuur praat.
Het verhaal zelf is heel rustig aan de kijker voorgeschoteld. Op zo een rustige manier dat je er haast zen van wordt. Zen zonder al teveel emotie, dat dan weer wel. Beide hebben een geschiedenis. Die geschiedenis is mede bepalend voor hun carrière. Bij de ene moet die carrière nog komen, maar bij de ander zit die carrière in het slop. Al pratend met elkaar zie je dat er hoop is voor beiden. Dat dit niet gemakkelijk is om over te praten blijkt, maar beetje bij beetje ontbranden ze.
Casey en Jin worden bij hun eerste ontmoeting gescheiden door een erfafscheiding. Heel treffend, want ze kennen elkaar niet en dus is er afstand. Die afstand verdwijnt langzaamaan en ze raken meer in elkaar geïnteresseerd. Zo speelt de hele architectuur door heel de film een belangrijke rol. Bruggen bijvoorbeeld, open en gesloten, maar ook de grote massale gebouwen. Toepasselijk voor de personages.
Al met al zijn de sterren van Columbus niet de acteurs en het verhaal, maar de gebouwen, en daarmee dus eigenlijk de regisseur. Want als je architectuur zo in beeld weet te brengen, dan heb je er zeker wel liefde voor. Nu nog een verhaal dat net wat meer raakt en je hebt een gouden combinatie. We kijken dan ook al uit naar Kogonada zijn nieuwe film.
Regisseur: Kogonada
Cast: John Cho | Parker Posey | Haley Lu Richardson | Michelle Forbes
Speelduur: 101 minuten
John Cho vind ik altijd wel een leuke acteur…ben daardoor wel benieuwd.
Hier is hij heel serieus. Hij heeft vaker de komische rollen, toch?
Ja, inderdaad.