De dramafilm A Hundred Flowers gaat over een moeder en zoon, waarbij zij aan dementie lijdt. De achteruitgang gaat hard, waarbij zoonlief echt komt te weten wie ze was. Wat wij van A Hundred Flowers vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Yuriko dwaalt op oudejaarsavond door het park. Niet bewust, want ze weet het zelf niet meer. Gelukkig vindt haar zoon Izumi haar. Ze stellen dementie vast, waarbij ze snel achteruit gaat. Izumi’s herinneringen aan haar blijven en niet alleen de positieve. Hij is in de veronderstelling dat hij ooit is achtergelaten door haar. De acceptatie over haar achteruitgang komt, maar hij komt er ook achter wie ze nu echt was.

Ons eindoordeel?

A Hundred Flowers was niet altijd even gemakkelijk te volgen. Dat heeft te maken met de voorbij komende herinneringen, waar jij als kijker chocola van moet zien te maken. Het is wel duidelijk dat iedereen zijn of haar eigen herinneringen maakt en dat we niet iedere gebeurtenis opslaan.

De film is traag te noemen, waarbij je als kijker bijna in een staat van hypnose raakt. De in tijd afwisselende beelden voeren je mee, waarbij je jezelf nogal eens afvraagt wie nu de waarheid vertelt. De vraag is of dat belangrijk is, gezien de dementie. Er zijn alleen verliezers, al moet ik zeggen dat ik best lang op de hand van Izumi was. Hij is geen kind meer van zijn moeder, maar eerder een vader. Hij heeft de zorg, terwijl het verleden hem achtervolgt. Alleen hier komen de herinneringen om de hoek kijken, die voor een ieder anders zijn.

Ik moet wel zeggen dat ik zowel moeder als zoon mateloos irritant vond. Emotieloos, daar waar er zoveel gebeurt in hun levens. Wellicht dat dit laatste met de Japanse cultuur te maken heeft. Die ken ik niet goed genoeg.

Het trage A Hundred Flowers draait om herinneringen. Iedereen beleeft deze anders, of vergeet ze zelfs. Pijnlijk kan dat zijn, zeker als er dementie om de hoek komt kijken.

Regie: Genki Kawamura
Cast: Masami Nagasawa | Mieko Harada | Masatoshi Nagase
Speelduur: 104 minuten
Releasedatum: 27-7-2023