De Franse dramafilm 120 BPM gaat over Nathan. Hij sluit zich aan bij een groep activisten. Samen strijden ze tegen de onverschilligheid over AIDS. Als hij Sean ontmoet, raakt hij tot over zijn over verliefd. Wat wij van 120 BPM vinden, lees je in onze uit ongeveer 175 woorden bestaande B-recensie.

Het verhaal

Nathan sluit zich aan bij een paar activisten in Parijs om actie te voeren tegen die onverschilligheid over AIDS. Eén van die activisten is Sean, op wie hij verliefd wordt. Alleen ziekte gooit roet in het eten.

Ons eindoordeel?

120 BPM doet ons denken aan The Normal Heart, zijn Amerikaanse tegenhanger. Alleen heeft 120 BP minder diepgang en een is deze voor ons minder van emotionele waarde. Teveel personages ligt hieraan ten grondslag. Zo missen wij informatie over het laboratorium, zodat we niet helemaal weten waar de actiegroep nu zo op tegen is. We weten wel iets, maar net dat beetje extra ontbreekt om te weten waarom ze nu echt zo boos zijn. Wel is het volgen van de verschillende personen in debatten van meerwaarde. Acties zijn nooit ondoordacht en over alles is nagedacht. Ook is duidelijk dat het probleem van AIDS een soort van onder mat werd geschoven. Pijnlijk om te constateren. En 120 BPM is misschien een lange zit, maar mede door het verhaal en het uitstekende acteerwerk toch de moeite waard.

Regie: Robin Campillo
Cast: Nahuel Pérez Biscayart |  Adèle Haenel | Arnaud Valois
Speelduur: 140 minuten