Wij gebruiken bij onze recensies kernwoorden. Woorden zoals ‘spannend’, ‘onrealistisch’ en ‘Frans’ behoeven geen uitleg, maar het woord ‘vaag’ misschien wel. Vooral omdat we dit kernwoord bij onze laatste twee recensies (Maps tot the stars en Bird People) hebben gebruikt.
Vergelijken
Iedereen ervaart ‘vaag’ op een andere manier. Vergelijk het bijvoorbeeld maar eens met het woord ‘lekker’ (overigens niet één van onze kernwoorden). Ik vind kaas heel lekker. Jonge kaas, jong belegen of gewoon oude kaas, het maakt mij niet uit. Ik vind het allemaal lekker. De vrouwelijke protagonist daarentegen, vindt kaas niet lekker. Oftewel wat ik lekker vindt, hoeft een ander niet lekker te vinden. Dat is dus eigenlijk ook zo met het kernwoord ‘vaag’.
Wat betekent ‘vaag’?
Laten we eerst de betekenis in de Van Dale er eens bijhalen. In de Van Dale is het woord ‘vaag’ op twee manieren uit te leggen. Als eerste betekent het ‘zonder vaste lijnen of omtrekken’. Eerlijk gezegd vind ik die uitleg een beetje ‘vaag’. Ow wacht, dat woord is nu misschien niet zo gepast. De tweede uitleg die aan het woord ‘vaag’ wordt gegeven, is ‘onduidelijk’. Kijk, die laatste uitleg vind ik wat gemakkelijker te interpreteren.
De eerste uitleg, zonder vaste lijnen of omtrekken, interpreteer ik als volgt. Als je het letterlijk neemt, is ‘vaag’ niet aan te wijzen en oneindig. Er zijn namelijk geen vaste lijnen of omtrekken. Het blijft dus in het luchtledige. De tweede uitleg is eigenlijk wat de eerste ons probeert uit te leggen. Als jij iemand bijvoorbeeld een vraag stelt en het is je onduidelijk wat die persoon bedoelt, is het namelijk ook ‘vaag’. Overigens zie ik ook wel eens ‘vaag’, oftewel ik zie het niet zo helder. Die uitleg ontbreekt in de Van Dale mijn inziens, maar dat terzijde.
Wat is voor mij een ‘vage’ film?
Ik kan ‘vaag’ misschien het beste uitleggen met voorbeelden uit de bovengenoemde films. We gebruiken het kernwoord namelijk bij onze recensies, dus misschien ook wel zo handig. Let op: spoiler alert.
Maps to the stars
De film Maps to the stars bijvoorbeeld. Een film over een gezin dat in Los Angeles woont. Zoonlief is een bekende jonge acteur en pa is een bekende goeroe. De moeder is volgens mij alleen een huisvrouw en dan is er ook nog een verbannen dochter (Mia Wasikowska). Zij is in een kliniek geplaatst omdat ze zoonlief in het verleden probeerde te vermoorden (overdosis aan pillen geven en het huis in brand zetten). De hele film draait voornamelijk om de dochter en de zoon. Naarmate de film vordert wordt steeds duidelijker waarom zij heeft geprobeerd haar kleine broertje te vermoorden. En nu komt het, in het verleden zag zij geesten van overleden mensen, net als haar broertje nu, en is ze er achter gekomen dat haar ouders eigenlijk broer en zus zijn (en nu dus getrouwd). Al deze combinaties bij elkaar deden haar er in het verleden toe zetten haar broertje proberen te vermoorden. Zij vond dat hij de wereld waarin zij samen leefden niet mocht meemaken.
Eenmaal terug uit de kliniek probeert ze contact te zoeken met haar broertje, en dat lukt. De ouders zijn hier niet blij mee en zijn bang dat alle aandacht naar de media uitlekt. Het einde van de film is waar ik vind dat het pas echt ‘vaag’ wordt. De zoon slaat eerst een jongen in elkaar, schiet daarna een hond dood en dochterlief vermoordt vervolgens een bekende filmactrice (gespeeld door Julianne Moore). De moeder pleegt ook zelfmoord omdat ze het allemaal niet meer aan kan. De vader vindt haar en pleegt vervolgens ook zelfmoord. Of dat nog niet genoeg is, plegen de broer en zus ook gezamenlijk zelfmoord. Koekoek! Vier zelfmoorden binnen tien minuten.
Je kunt begrijpen dat ik best wel ‘flabbergasted’ was aan het einde van de film. Er gebeurde zoveel in de 110 minuten die de film ongeveer duurde, dat ik eigenlijk nog steeds niet weet waar ik naar gekeken heb. Het was niet goed, het was niet slecht. Nee, het was gewoon ‘vaag’. Het was anders dan ik gewend was. Overigens werden in de film zeer goede rollen neergezet door Julianne Moore en Mia Wasikowska.
Bird people
Het tweede voorbeeld kan ik iets korter in zijn. In de film Bird people, die zich afspeelt in een hotel bij vliegveld Charles de Gaulle, worden twee levens met elkaar vergeleken. Als eerste een zakenman die ontslag neemt en bij zijn vrouw weggaat omdat hij meer vrijheid wilt. Als tweede wordt een kamermeisje in beeld gebracht. Ook zij is enigszins klaar met haar leven zoals ze het nu leidt en wil meer vrijheid. Dit wordt naar mijn mening op een nogal vage manier in beeld gebracht. We zien vervolgens namelijk hoe ze in een mus verandert. Jaja, je leest het goed, een mus. Ik heb daarna een half uur naar een mus zitten kijken en hoe ‘vrij’ die mus zich niet voelde. Ik snap dat je van twee verschillende personen het leven met elkaar wilt vergelijken, maar om het op deze manier te doen, vond ik vrij ‘vaag’.
Al met al twee voorbeelden van wat ik bedoel met het kernwoord ‘vaag’. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is geworden en dat het niet te ‘vaag’ is gebleven. Hebben jullie nog voorbeelden van ‘vage’ films?
Geschreven door de mannelijke protagonist
