Ik heb al een tijdje geen inspiratie en kan mijzelf niet motiveren om een stuk voor de blog te schrijven. Ik weet zeker dat ik geen last heb van een trendy herfstdepressie, want de herfst is mijn favoriete seizoen. Om het schrijven toch maar weer uit te stellen was ik van plan een dvd-tje te gaan kijken. Staand voor mijn dvd kast dwalen mijn ogen over de titels en opeens krijg ik inspiratie om te schrijven!

Mijn ogen dwalen over de volgende titels: The Pianist, A beautiful mind, Little man Tate en Good Will Hunting. Hebben jullie de rode lijn al ontdekt? Bovenstaande films gaan over mensen met een talent/gave.

Muzikaal talent

De inspiratie kwam door The Pianist. Een film van regisseur Roman Polański, gebaseerd op de memoires van pianist Władysław Szpilman. De gerespecteerde Poolse musicus Szpilman overleeft het getto van Warschau mede dankzij zijn pianospel. Adrien Brody is onvergetelijk door zijn rol van pianist Szpilman. Ik heb zo ongelofelijk gejankt bij deze film.
Een andere film waar een muzikaal talent de hoofdrol speelt is The Soloist. Geen piano dit keer, maar een cello. Het waargebeurde verhaal van de straatmuzikant Nathaniel Anthony Ayers Jr.(Jamie Foxx) die wordt “ontdekt” door een journalist (Robert Downey jr.) die geen inspiratie heeft voor zijn volgende colum. Hm, ik ben dus niet de enige. Typisch Hollywood sausje over deze film, maar ja de cello muziek maakt veel, zo niet alles goed.

Sociaal niet talentvol

Een klassieker is natuurlijk Rain man. Een blockbuster uit eind jaren 80 over een egoïstische ‘snelle jongen’ (Tom Cruise) . Die ontdekt dat het grootste gedeelte van de erfenis van zijn vader naar zijn autistische broer Raymond (Dustin Hoffman) gaat, van wiens bestaan hij niets af wist. Hij neemt hem mee op reis om te proberen de erfenis los te peuteren, maar komt er al snel achter dat autistisch iets anders is dan achterlijk. Ook deze film heeft het Hollywoodsausje, maar dat neemt niet weg dat dit een topfilm is. Dustin Hoffman heeft waarschijnlijk maanden nodig gehad om uit zijn rol te geraken.
Tja, rekenen is zeker niet één van mijn talenten, maar wel van wiskundige John Forbes Nash Jr. Zijn leven is verfilmd onder de naam: A beautiful mind. Een mooie rol vertolkt door Russel Crowe zonder (zichtbare) spierbundels. Deze wiskundige lijdt ook aan schizofrenie en dat krijg je als kijker zeker mee . Ik vond het zeker een goede film, ontroerend ook. Zeker wel een aanrader om nog eens te kijken tijdens een herfstachtige dag.
Verandert je leven als hoogbegaafd kind? Hoe ga je daar mee om als hardwerkende alleenstaande moeder? Dat wordt duidelijk in het regiedebuut van Jodie Foster’s Little man Tate. Haar zoon blinkt uit in zoveel dingen dat het je beangstigt. Net zoals alle onderzoekers die willen onderzoeken tot hoever de intelligentie van jouw kind reikt. Geen hoogvlieger, maar toch zeker de moeite waard.

In therapie

Ik sluit af met Good Will Hunting. Een old time favourite. Alles klopt in deze film. Het script, de cast en de uitzonderlijk hoge acteerprestaties. Matt Damon speelt een onaangepaste jongen (Will Hunting) met een wiskundeknobbel die regelmatig met de politie in aanraking komt. Tijdens zijn werk, hij is schoonmaker op de universiteit, kan hij de verleiding niet weerstaan om een wiskundige vraagstuk op te lossen wat op een schoolbord staat geschreven. Dit veroorzaakt een zoektocht naar de bolleboos. Deze zit echter inmiddels weer achter de tralies. Een professor krijgt Will vrij, maar onder de voorwaarde dat hij wel bij een psychiater in therapie gaat om zijn houding te verbeteren. Het laat zich raden dat er eerst wat psychiaters versleten worden, alvorens hij bij Dr. Maguire (Robin Williams) op de bank verschijnt. En die blijkt een ‘tegenstander’ van formaat.

De conclusie is: Of je nu talent of geen talent hebt , geboren bent met een uitzonderlijke gave of niet, shit happens. Gelukkig maar, want waar moet je anders een film over maken?

geschreven door de vrouwelijke protagonist