Vorige week hebben we Lilting gezien.  In onze ogen een meesterwerk met prachtig acteerwerk van Ben Whishaw. Een melancholisch verhaal over liefde en verlies. Deze film bracht mij op het idee om te schrijven over taalbarrières.

Lilting gaat over een geïmmigreerde Chinees-Cambodjaanse moeder die de Engelse taal, na al die jaren, nog steeds niet spreekt of begrijpt. Ze woont in een bejaardentehuis en als haar enige familielid, haar zoon Kai, komt te overlijden, komt ze in een isolement.  Richard, de geliefde van Kai, wil zich over haar ontfermen. Dit stuit op verschillende problemen. De vrouw is  geen fan van Richard omdat zij vindt dat de vriendschap tussen de twee mannen  er voor gezorgd heeft dat de relatie tussen moeder en zoon is bekoeld. Een ander probleem is de taal.

Richard huurt een tolk in. In eerste instantie om de ontluikende vriendschap tussen een medebewoner en de moeder makkelijker te maken en zo op die manier met haar op goede voet te komen. Wat interessant is om te zien is dat de non-verbale communicatie tussen de twee oudjes stukken beter verliep dan met de aanwezigheid van de tolk.
De communicatie tussen Richard en de moeder van zijn geliefde  komt zeer langzaam op gang en kent de nodige hobbels, maar juist dat is mooi om te zien.

In la famille Bélier fungeert Paula als tolk voor haar dove ouders en broertje. Tot zo ver geen barrière, maar dat verandert op het moment dat Paula gaat zingen. Bij een schooloptreden wordt haar familie geconfronteerd met het feit dat zij niet kunnen horen hoe mooi hun dochter kan zingen. Zij zien andere ouders geëmotioneerd raken. Deze emoties worden niet alleen veroorzaakt door de tekst, maar door de mooie vertolking van het nummer en de emotie die hun dochter daar in legt. Mooi fragment in de film is dat de vader aan zijn dochter vraagt om te zingen voor hem, zodat hij dat kan voelen. Cheesy?? Misschien, maar het raakte mij enorm.

Dat er niet altijd woorden nodig zijn om elkaar te begrijpen of om naar elkaar toe te groeien, bewijst de film Matterhorn. In deze goede Nederlandse film zie je een vriendschap ontstaan tussen Theo en Fred, terwijl Theo nauwelijks praat.

Een andere situatie die je door taalbarrieres kan krijgen, laat de film Lost in translation zien. Twee personages ontmoeten elkaar in de bar van het hotel waar zij verblijven. Er ontstaat een verrassende vriendschap. Eigenlijk alleen maar omdat zij beide Engels spreken in een land waar ze de taal niet van spreken (Japan) en de cultuur niet begrijpen.

Misschien hebben jullie nog leuke voorbeelden van films waar een taalbarrière aan de orde is.