Dit jaar staan er 118 films op de teller. Dat is er maar een minder dan vorig jaar. Veel goede titels gezien, maar geen enkele film was 5 sterren waard (die moet je ook niet te snel weggeven). Wel heel veel films die 4,5 ster kregen. Daar gaan we weer, beginnend met nummer tien en aftellen naar de beste film op nummer een. Hier komen mijn beste films van 2023!

10. Past Lives

Dat einde, jongens, dat doet het hem echt. Een constante onderhuidse spanning daalt neer op de kijker, simpelweg omdat twee mensen maar om elkaar heen blijven draaien. Met respect voor elkaar, met respect voor de partners, maar zonder respect voor zichzelf. Een film die romantiek ademt, zonder romantisch te zijn. En als afsluiter een nummertje van Sharon van Etten. Dan scoor je bonuspunten, hoor.

9. Paul Blanca, Deze Film Redt Je Leven

Een reactie kwam er op Paul Blanca, Deze Film Redt Je Leven. Die reactie stond volledig haaks op mijn beleving van deze Nederlandse documentaire (ik ken Blanca nu toch echt beter dan eerst, los van of het klopt wat je ziet). Zo zie je maar, een ieder beleeft een film anders. In dit geval was het overigens een (in mijn ogen) wat bittere reactie, getuige dat het een oud bekende was van Paul Blanca, die volgens mij liever zelf een documentaire over hem had gemaakt. Ga je gang, zou ik zeggen.

8. Passages

Drie acteurs die de pannen van het dak spelen, zie je in Passages. Zowel Franz Rogowski, Adèle Exarchopoulos, als Ben Whishaw spelen geweldig (Franz wint, als het er op aankomt!). Een bikkelhard liefdesdrama, waarbij vooral Tomas niet echt lijkt te weten wat hij nu wil. De makers dagen de kijker in ieder geval goed uit. Pingpong voor gevorderden in deze toch wel typisch Franse film.

7. Jippie No More!

Een van de beste Nederlandse feelgoods in jaren is Jippie No More!. Een film die je blij maakt, dat kan haast niet anders. Een van de filmverrassingen van het jaar! Jip zijn zus gaat trouwen in de villa van zijn opa. Heel de familie verzamelt zich, waarna er meerdere familieperikelen de revue passeren. Feelgood zoals feelgood zou moeten zijn, met humor op de juiste moment. Alle billetjes Dansen!

6. Last Dance

Een ode aan rouwverwerking, dat is wat Last Dance is. Deze feelgood deed het nog iets beter dan nummer 6. Het leven ‘gewoon’ verder gaat als je iemand dierbaars verliest. Een sterk plot in combinatie met uitmuntend acteerwerk en een geweldige eindvoorstelling. Wat een liefdevolle film!

5. Copenhagen Does Not Exist

Eskil Vogt is de scenarist van deze thriller. En laat hij nu een van mijn favoriete scenarist zijn! Copenhagen Does Not Exist heeft alles wat een thriller moet hebben, plus meer. Met name het mysterie en de spanning zijn bijna tot in perfectie uitgewerkt, waarbij jij als kijker toch verdomd goed moet nadenken van wat je hebt gezien. Alsof je een lastige wiskundige formule moet oplossen, zo zit het scenario in elkaar. Want waar is Ida nu?

4. Falcon Lake

Heel fijn dat ik de maand december altijd gebruik om films te kijken die heel het jaar al op mijn ’te zien-lijstje’ stond. Daar stond Falcon Lake uiteraard ook op. Een film die je terug doet verlangen naar je eigen zomervakanties, al had ik lang het lef niet dat Bastien wel heeft. Een broeiend, zwoel, maar tegelijkertijd ook mysterieus coming of age. Charlotte Le Bon heeft een handtekening met een dikke viltstift gezet, met haar debuutfilm. Nu al zin in haar volgende.

3. Aftersun

Een mokerslag, is wat Aftersun is. Verhalend, niet altijd alles uit willen leggen, weemoedig, melancholisch en tegelijkertijd zwaar. Alles reflecteert naar het verleden, zoals ook in de film zo veel reflecties te zien zijn. We kijken, zo lijkt het, 20 jaar terug in de tijd, toen de vader van Sophie er nog was. Wie weet is hij er nog, want dat antwoord krijg je gelukkig niet. Met de nadruk op gelukkig, want sommige dingen hoef je simpelweg niet te weten. Om te onthouden, deze debuutfilm van Charlotte Welss.

2. Revoir Paris

Films die gaan over aanslagen grijpen mij toch vaak naar de keel. Helemaal films die over de nasleep gaan. Winocour slaagt er met Revoir Paris in om die kant te belichten, waarbij het overduidelijk is dat er altijd vragen blijven. Er zijn flink wat tranen aan te pas gekomen in deze invoelbare film, mede omdat Virginie Efira haar rol als slachtoffer van een aanslag voortreffelijk weet neer te zetten.

1. Safe Place

Gezien in een niet uitverkochte zaal op IFFR. En wat had Safe Place een uitverkocht huis verdiend. Een film die je niet in de koude kleren gaat zitten en nog weken later stof tot nadenken gaf. Pijnlijk en aangrijpend, waarbij meerdere kanten zijn belicht. En wat een rust hoe ze de film tot je brengen (mooi gekadreerd), terwijl het stormt in het hoofd van de hoofdpersoon. Machteloosheid ten top. De film van het jaar!

Bovenstaande films kregen allemaal 4,5 ster. Die kreeg L’Envol (Pietro Marcello) ook, maar viel als enige buiten de top tien. Eigenlijk dus gewoon nummer 11! Al mijn andere beoordelingen kun je terug vinden in mijn Letterboxd-profiel, of uiteraard onder de recensies op dit blog.

Wat waren voor jou de beste films van 2023?