Ik en de Nederlandse film!

nederlandse film

Al bladerend door mijn bioscoopboekje (ja die heb ik) ging ik al mijn geziene films van dit jaar na. Hierbij viel mij één ding op. Ik heb maar verdomd weinig Nederlandse films gezien dit jaar. Wat zeg ik, weinig! Twee Nederlandse films welgeteld: Aanmodderfakker en Brozer. En ik denk eerlijk gezegd ook niet dat dat er meer gaan worden dit jaar. Waarom kijk ik eigenlijk zo weinig Nederlandse films?

 Aanmodderfakker

Laat ik beginnen met Aanmodderfakker. Deze film is voor mij eigenlijk het bewijs hoe in Nederland over het algemeen een film wordt gemaakt. Flauwe humor, zelfs tegen het kinderachtige aan en altijd zo ingestoken dat zoveel mogelijk publiek naar de zalen wordt getrokken. Ik had, nadat Aanmodderfakker meerdere prijzen op het Nederlands Filmfestival had gewonnen, nog enige hoop dat deze film misschien wel goed zou zijn. Nee dus. Ik vond het ‘over the top’ geacteerd en het verhaal is mij nog steeds onduidelijk. Gijs Naber (de hoofdrolspeler) vond ik in Penoza III een stuk overtuigender spelen. Overigens heeft dat ook te maken met een totaal andere rol die hij speelde. Hulde voor de filmposter trouwens. Een plaatje om naar te kijken.

Tieten

Wat mij wel opviel in Aanmodderfakker: geen tiet te zien. Dat ben ik niet gewend bij een Nederlandse film. Want laten we eerlijk zijn, in de meeste films zijn altijd wel één of meerdere tieten te zien. Zonder dat een tiet in de film is te zien, lijken de Nederlanders niet naar de bioscoop te willen. Kijk maar naar films als Zwartboek, Turks Fruit, Soldaat van Oranje en Oorlogswinter. Laatstgenoemde films lijken trouwens wel allemaal ‘commercieel’ ingestoken en gemaakt voor distributie naar het buitenland. Misschien willen ze daar nou juist wel die Nederlandse tieten zien, omdat die in eigen films ontbreken.

Romantische komedies

In het buitenland zijn ze er goed in en in Nederland misschien nog wel beter: het maken van romantische komedies. Niet echt mijn genre, om mij maar eens voorzichtig uit te drukken. Zodra ik zie dat er in een film Hugh Grant meespeelt dan haak ik meteen af. Ik krijg al rillingen op mijn rug als ik er aan denk.

Zo heb ik dat ook in Nederland. De hoeveelheid aan romantische komedies is niet aan te slepen. Alleen al dit jaar heb ik in de bioscoop previews gezien van Soof, Pak van mijn hart, Toscaanse bruiloft, Hartenstraat en Gooische vrouwen II. Als ik de voorstukjes daarvan zie dan krijg ik een soort van plaatsvervangende schaamte. Voor de duidelijkheid, dat ligt aan mij en niet aan anderen of de films. Zolang het aanbod zo groot blijft, zullen er blijkbaar wel genoeg mensen op afkomen. Dus alle respect daarvoor.

Ik vind dat in de films vaak slecht wordt geacteerd, de humor is flauw en er zijn te veel bekende koppen te zien die dagelijks ook al op tv verschijnen. Er zijn meer goede acteurs in Nederland! Dan heb ik het nog niets eens over het slechte en vaak niet originele script. Doe eens een keer gek, wijk van de gebaande paden af zou ik zeggen.

Goede voorbeelden

Zonder de Nederlandse film helemaal af te branden, wil ik wel benadrukken dat ik de Nederlandse film niet per definitie slecht vind. Van de genoemde voorbeelden in deze post vind ik ook echt dat er goede bijzitten. Zwartboek vond ik spannend en Turks Fruit eigenlijk best wel zielig en aangrijpend. Maar er zijn natuurlijk nog meer goede films. Ik noem een Simon, Matterhorn, Tirza, A long story en Brozer.

Eerlijkheid dient worden gezegd dat ik gewoon te weinig Nederlandse films heb gezien om hier een hele lijst op te kunnen sommen. En als ik ze al heb gezien, zijn ze blijkbaar niet genoeg blijven hangen om hier te benoemen. Daarnaast zijn de films waar ik van houd totaal niet te vergelijken met de films die in Nederland worden gemaakt. Al hebben onze zuiderburen met De helaasheid der dingen, The broken circle breakdown en Rundskop bewezen dit zeer zeker wel te kunnen.

Ga zo door!

Desalniettemin vind je mij dus niet vaak bij een Nederlandse film in de bioscoop. Films die in Nederland worden gemaakt zijn over het algemeen voor het grotere publiek bedoeld. Er is nu eenmaal weinig budget en met dat budget wat beschikbaar is, moet een zo groot mogelijk publiek worden getrokken. Daar heb ik respect voor en ik zou zeggen: ‘Ga zo door!’. Nu maar hopen dat er eens in de zoveel tijd nog steeds een film boven komt drijven waar ook ik blij van word.

Geschreven door de mannelijke protagonist

 

Share

Een gedachte over “Ik en de Nederlandse film!

  1. Helemaal mee eens. Er zijn maar weinig Nederlandse films die me echt weten aan te spreken en zoals je zegt komt dat waarschijnlijk doordat het voor de grootste gemene deler gemaakt wordt wat resulteert in films met bekende gezichten (die niet altijd even goed kunnen acteren) en vaak een doorsnee verhaal. Ik weet dat ik er meer zou moeten proberen, maar dan moet ene titel me wel aanspreken.

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.