Hype of geen hype?

the interviewWe doen er allemaal wel eens aan mee: iets hypen. Dat heeft vaak met smaak te maken en smaak wil je delen. Door de sociale media gaat het tegenwoordig allemaal wel heel snel. Dat ene hippe bandje bijvoorbeeld, dat dan al groot is geschreven op de verschillende muziekblogs, nog voordat ze überhaupt hebben opgetreden. Eigenlijk geldt dat in een zekere zin ook voor films.

Festivals

Festivals zijn leuk. Althans dat vind ik in het geval van muziekfestivals. Je kunt meerdere bands en artiesten zien optreden voor een vaak redelijke prijs. En dat alles binnen een korte tijdsperiode. Ook kun je van tevoren vaak de muziek al ‘beluisteren’ via verschillende media. En vind je een optreden niet leuk, dan loop je gewoon weg.

Bij filmfestivals ligt dat iets anders vind ik. Het Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR) bijvoorbeeld. Dit festival is op 21 januari begonnen en eindigt op 1 februari. Voor die tijd moet je vaak al bepalen of je een film wilt zien of niet. Ben je te laat met beslissen dan is de film uitverkocht. Ook loop je het risico dat de film ontzettend tegenvalt, ook al was de ‘trailer’ nog zo veelbelovend. En weglopen bij een film doe ik nu eenmaal niet.

Daarnaast worden van tevoren vaak tips gegeven over welke films je echt niet mag missen. Dat vind ik dus een manier van hypen die niet fijn is. Des te groter het budget van de film is, des te beter de film gepromote kan worden. Of zoals ik dat noem: ‘gehypet’. Daar zit je dan met 600 man in een zaal, omdat iedereen de berichten heeft gelezen of gehoord over hoe goed de film wel niet was. Een gehypte film dus, los van of hij goed of slecht blijkt te zijn.

Awards

Ook is het gebruikelijk dat er prijzen worden uitgereikt op filmfestivals. De publieksprijs neem ik nog wel enigszins serieus. De prijzen die door de jury worden uitgedeeld neem ik echter steeds minder serieus. Zogenaamde ‘experts’ geven dan hun mening over wat de beste film van het festival is. Eigenlijk vergelijkbaar met de Oscars, waar dit voor alle films van het voorgaande jaar gebeurt.

Slechte voorbeelden

Ik wil enkele voorbeelden noemen die bij mij in ieder geval slecht zijn gevallen. Ik noem als eerste Winter sleep, die op het filmfestival van Cannes vorig jaar de Gouden Palm won. Ik weet niet wie daar in de jury zat, maar vast een bejaarde man van 113 die van films houdt waar hij van in slaap kan vallen. Zo zie je maar dat ook de ‘betere’ filmfestivals niet altijd gelijk hebben.

Daarnaast heb ik nog Dallas buyers club gezien met Matthew McConaughey. Gewoon niet wat ik er van had verwacht. Niet slecht, maar zeker ook niet goed. De verwachtingen waren wel hooggespannen, aangezien de film al weken van tevoren werd aangekondigd als een kanshebber voor de Oscars.

En wat te denken van hahahaha… Sorry, ik kan mijn lach bijna niet inhouden. American hustle! Wat een aanfluiting. Dat zou (als je de pers moest geloven) zo een beetje de beste film van het jaar zijn. Niet interessant, ook al was er een groot blik met grote acteurs en actrices opengetrokken. Alleen Amy Adams kon mij bekoren.

Andere gehypte films die ik niet goed vond waren The Immigrant, Map to the stars, Aanmodderfakker en Boyhood. Laatstgenoemde is dit jaar ook nog eens kanshebber voor een Oscar. Gelukkig weet ik dat veel lezers van ons blog dit ook geen overdreven goede film vonden. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind de film niet slecht, maar ook niet zo goed als de ‘hype’ mij doet geloven.

Een bijna vergeten hype die nog vers in het geheugen ligt: The interview. Gezien de vele publiciteit die de film heeft gekregen, zou je bijna denken dat het met opzet was. Het kan bijna niet anders dan dat het een slechte film is! Als ik alle recensies zo lees, dan is dat ook zo. Ik kan er alleen nog niet over oordelen.

Goede voorbeelden

Het liefste word ik gewoon verrast door een film waar je weinig of niets van gehoord of gelezen hebt. Vorig jaar werd ik verrast door The selfish giant, La jaula de oro en The disappearance of Eleanor Rigby: Him & Her.

Maar ik heb uiteraard ook enkele ‘gehypte’ films gezien die ik heel goed vond. The fault in our stars bijvoorbeeld. WOW! Eigenlijk dacht ik dat het weer zo een typische Amerikaanse eind goed al goed film was. Niets was minder waar.

Datzelfde geld ook voor Whiplash. Geen typische Amerikaanse film, maar een film waarvan je nooit weet hoe hij af gaat lopen. Als die een Oscar zou winnen zou ik het er voor de eerste keer mee eens zijn, kijkend naar de genomineerden. Andere goede voorbeelden van gehypte films waren Starred up, Begin again en Gone girl.

Van welke films vinden jullie dat die op een positieve en/of negatieve manier gehypet is?

Geschreven door de mannelijke protagonist

Share

6 gedachtes over “Hype of geen hype?

  1. Om eerlijk te zijn volg ik niet zo heel erg wat een hype is. Natuurlijk ontkom je er af en toe niet aan (zoals Boyhood), maar heel vaak ga ik zonder te veel kennis een film kijken en zie ik pas later wat de algemene opinie is en het komt regelmatig voor dat deze heel anders is. Kan niet zo snel voorbeelden verzinnen.

  2. Ik ben het helemaal met je eens over American Hustle, Gone Girl en The Disappearence of Eleanor Rigby. Ik vind het daarnaast ook wel jammer dat sommige films die gehypt worden in Amerika (en tijdens het Oscar seizoen) in Nederland amper aandacht krijgen zoals bijvoorbeeld 12 Years a Slave, maar dat kan dan meer liggen aan het Nederlandse publiek die liever popcornfilms kijken 😛

  3. Ik vind The Imitation Game en Benedict Cumberbatch overhypet. Ik vind het geen slechte film, maar qua filmmaking en acteerprestatie niet heel bijzonder. Boyhood is een mooi project, maar net als jij vind ik het ook niet zo goed als de hype doet geloven.

    The Fault in Our Stars vind ik ook een film die erg gehypet was, maar het is er één die mij niet teleur heeft gesteld.

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.