Het festivalseizoen is weer begonnen en dat heb ik afgelopen week gemerkt. In Breda hebben ze het jaarlijkse Jazzfestival. Meestal bezoek ik met vrienden dit vierdaagse festival één dag. Zo ook dit jaar (op donderdag). Niet echt mijn muziek, maar wel gezellig. Vervolgens ben ik op zaterdag met andere vrienden naar het PLAY-festival geweest. In Eersel of all places. Een heel klein festival met niet echt bekende namen. Gezellig was het en dat is het belangrijkste. En wat te denken van de Johnny Cash Burger die ik daar heb gegeten. Ik droom er nog van.
Maar welke films komen bij mij op als ik aan festivals denk?
Woodstock
De eerste film die in mij opkomt is Taking Woodstock. Hoewel Woodstock al in 1969 plaatsvond, is de film er pas in 2009 gekomen. Op basis van het dagboek van één van de oprichters (Elliot Teichberg), is mooi in beeld gebracht hoe het festival is georganiseerd. Niet net zo als nu een jaar lang goed voorbereiden. Nee, Woodstock was puur en alleen georganiseerd om het hotel van de ouders van Elliot te redden van een faillissement. Hij kon natuurlijk ook niet weten dat er uiteindelijk een half miljoen mensen op het festival afkwamen. Emile Hirsch (Into the wild) speelt ook een rol in deze film.
Lowlands
Een paar jaar geleden was ik op Lowlands, waar ze ook films vertonen. Ik heb daar Persepolis gezien, terwijl op de achtergrond Born Slippy van Underworld te horen was. Tot op de dag van vandaag vind ik dit één van de beste animatiefilms die ik ooit gezien heb.
Een klein meisje (Satrapi) uit Iran maakt de Iraanse revolutie mee. Later blijkt dat de revolutie alleen maar heeft geleid tot een nog strenger regime in dat land. Aangezien Satrapi tegen dat beleid is, doet ze er veel aan om dit ook duidelijk te maken. Mooi om zo een zwaar onderwerp verfilmd te zien in een animatiefilm.
Jazzfestival
Als ik aan jazz denk dan denk ik aan Ray Charles. En laat over die man nou een film zijn gemaakt: Ray. Misschien was hij wel meer van de blues, maar heeft in ieder geval op menig jazzfestival gespeeld. In Breda overigens niet, maar dat ik ook niet raar aangezien Breda maar een groot dorp is.
De film is biopic over het leven van Ray Charles (Joh). Ray was niet alleen een begenadigd muzikant. Nee, hij heeft ook zijn donkere kanten. Drugsgebruik en ontrouw komen in deze film ook aan bod. Jamie Foxx won zelfs een Oscar van beste mannelijke hoofdrolspeler.
Whiplash
Een andere film waarbij ik aan jazz moet denken is recente film. Eind vorig jaar werden wij samen weggeblazen door Whiplash. Een op en top jazzfilm, aangezien het verhaal zich grotendeels op één van de hoogst aangeschreven jazz-conservatoriums van Amerika afspeelt.
Een eerstejaarsstudent wil koste van kost de beste drummer worden die er is. Zijn docent (gespeeld door J.K. Simmons) is echter een ontzettende drilinstructeur, die meer verwacht dan het beste. Doe je het niet goed genoeg, dan kun je gewoon door blijven gaan tot diep in de nacht en tot bloedens aan toe. Geen typische Amerikaanse film, maar een film waarvan je nooit weet hoe hij af gaat lopen.
Dit zijn de films die bij mij opkomen als ik denk aan festivals. Ze gaan niet allemaal over een muziekfestival, maar de linkjes zijn kort. Aan welke films denken jullie als het om festivals gaat?
geschreven door de mannelijke protagonist
Taking Woodstock was ook de eerste film waar ik aan moest denken en uiteraard de documentaire Woodstock (1970) zelf. Als ik aan Woodstock denk, denk ik automatisch ook aan het Altamont-drama in Gimme Shelter (1970). Een zeer geslaagd verslag van een jazzfestival is Jazz on a Summer’s Day (1959) met optredens van onder meer Gerry Mulligan, Thelonious Monk en Mahalia Jackson.
De enige film die ik ooit op Lowlands zag was True Romance waarbij het publiek steeds luider begon te juichen bij elke credit die tijdens de opening in beeld verscheen. Tijdens de scène waarin Patricia Arquette James Gandolfini van zich afslaat was de collectieve reactie zo hevig dat het even leek alsof ik bij een bokswedstrijd aanwezig was.