Eetfilms

LA GRANDE BOUFFEEten, wie is er niet groot mee geworden. Ik hou van eten en van bakken en koken. Films waar eten centraal staat hebben altijd mijn interesse.

De Markthal (of in goed Rotterdams: De Kook Kathedraal of De Groente Grot) bracht mij op het idee om een post over films te schrijven, waarin eten een belangrijke rol speelt…zogenaamde eetfilms.

Dat lijkt gemakkelijker dan het is. Want welke eetfilms worden het dan? Net als de keuzes die je moet maken als je de menukaart in een restaurant in handen hebt.  Daarom heb ik besloten voor het vijfgangen verrassingsmenu te gaan.

Alle eetfilms die ik voor deze post zou kunnen gebruiken, heb ik op een briefje geschreven en in een kopje gestopt, gehusseld en er toen vijf eetfilms uitgetrokken. Dus ook voor mij een verrassing! Daarna heb ik wel de volgorde bepaald. Dus spreid het servet uit en eet smakelijk.

Amuse

We beginnen licht. Geen art house, maar wel ontzettend leuk – althans dat vind ik – met Ratatouille. Een animatiefilm gemaakt door Pixar over Remy. Remy is een rat, die ervan droomt om een grote Franse topkok te worden. Leuk detail is dat er voor het realistisch en smakelijk tekenen van voedsel, advies werd ingewonnen bij Franse en Amerikaanse koks. Ze volgden zelfs een kookcursus.

Soep

Zo de kop is er af, de smaakpapillen zijn wakker geschud. Nog onwetend wat er nog verder gaat komen lijkt het mij wel okay om nu een documentaire op te dienen. El bulli, cooking in progress.

Een documentaire over het wereldberoemde restaurant El Bulli waar Ferran Adrià de scepter zwaait. Koken in stikstof is daar net zo gewoon als koken in water. Het restaurant is inmiddels gesloten, maar dat lag niet aan de slechte klandizie. Jaarlijks kwamen er zo’n 2 miljoen (!) reserveringsaanvragen binnen om te komen eten van maar liefst 35 gangen met experimentele gerechten in drie uur tijd.

Het is even doorbijten met deze documentaire. Je moet ook wel een beetje een foodie fan zijn om het te kunnen waarderen. Ik vond het fantastisch om te zien dat het restaurant  een half jaar zijn deuren sluit, omdat de chef met zijn team nieuwe gerechten gaat bedenken. Zij trekken zich een half jaar terug in een laboratorium in Barcelona om te experimenteren. Je bent getuige van het hele proces van het creëren van nieuwe gerechten.  Er is geen commentator en geen interviewer. Er wordt alleen maar geobserveerd.  Als het half jaar om is, worden de stoflakens in het restaurant weer weggehaald en zie je 35 nieuwe koks die alle gerechten van het nieuwe seizoen moeten leren klaar te maken. De climax is wanneer El Bulli weer opengaat en chef Adrìa nog steeds proeft , verfijningen aanbrengt en stoeit met de volgorde van het menu. Fascinerend!

Tussengerecht

Het tussengerecht is bedoeld als culinair rustpunt. Een tussengerecht kan ook worden geserveerd om de smaakpapillen na het vorige gerecht te neutraliseren, of juist voor te bereiden op het komende gerecht: Io sone L’amore.

Deze film is een genot voor het oog. Een Italiaans sprekende Tilda Swinton speelt de sterren van de hemel  in dit Italiaanse melodrama. Een hoogtepunt in de film is een scène in een restaurant waar haar personage Emma voor het eerst kennis maakt met de kookkunsten van Antonio. Antonio, een goede vriend van haar zoon, die haar de liefde geeft waar ze jaren naar heeft gesmacht. Deze scène is omschreven als voedselporno. Regisseur (en goede vriend van Swilton) Luca Guadagnino, brengt het genot van Emma op welhaast orgastische wijze in beeld.

Hoofdgerecht

Is het hoogtepunt al geweest? Of gaat het nu dan echt gebeuren? Mijn keuze voor het hoofdgerecht is zeker niet licht verteerbaar, je houdt van deze film of je vindt ‘m vreselijk. La Grande Bouffe.

Een filmklassieker uit 1973 die toentertijd voor een groot schandaal zorgde. Deze film is eigenlijk een aanklacht tegen de consumptiemaatschappij en gaat over vier mannen van middelbare leeftijd die het voornemen hebben om zich dood te eten. Plaats delict is een verlaten villa waar wat hoertjes (en een lerares) worden uitgenodigd om naast het ‘eetfestijn’ ook andere vleselijke genoegens te consumeren.

Nagerecht

Na bovenstaand hoofdgerecht zou je kunnen zeggen: “Laat het dessert maar zitten”, maar wie kan chocolade nou weerstaan? Mocht dat je nog lukken, dan weet ik zeker dat Juliette Binoche (of Johnny Depp) je wel kan over halen toch wat Chocolat te proeven. Een alleenstaande moeder en haar dochter openen in een klein ingedut dorpje een chocolaterie. Doordat zij voor iedere klant de juiste chocolade weet te kiezen worden de mensen opener en vrijer. De burgemeester komt tegen deze ‘chocoladeheks’ in opstand, omdat zij hem zijn macht ontneemt. Als de alleenstaande moeder dan nog een passionele relatie begint met zigeuner Roux (Johnny) , stapelen de gebeurtenissen zich snel op in dit kleine dorpje.

Natuurlijk is het mogelijk om nog af te sluiten met een kaasplankje en een glaasje port. Mocht dat te machtig zijn dan kan een espresso uitkomst bieden. Ik hoef in ieder geval even niets, want ik zit vol. Morgen is er weer een dag en dan lust ik wel weer wat, dus menusuggesties voor andere eetfilms zijn welkom!

Geschreven door de vrouwelijke protagonist

Share

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.