Wij zijn niet in Cannes zelf, maar dankzij de wondere wereld van Twitter hebben we wel een beetje het idee dat we daar zijn. Er komen al flink wat filmtitels en recensies voorbij. De ene recensent is lovend, waar de ander de film onderuit haalt. Welke Cannes films moet je volgens ons sowieso zien?

Cold War

Deze film staat met stip bovenaan (kijk onderstaande trailer en je snapt waarom). Een film van Pawel Pawlikowski, die ook Ida heeft geregisseerd. Je weet wel, die zwartwit film over die jonge non die nog één keer ‘los’ wilde gaan. Cold War – Cinéart brengt hem vanaf 6 december in de Nederlandse bioscopen – is wederom in het zwartwit (we like that). Een verhaal over onmogelijke liefde in de jaren 50. Want wat als je totaal anders bent en toch tot elkaar veroordeeld bent?

Climax

Klaar voor een feestje? Nou, dan zit je wel goed bij Climax, de nieuwste film van Gaspar Noé. Gaspar is nogal van de choquerende films, kijk maar naar Irréversible, Enter the Void en Love. Die laatste is een pornofilm, maar dan in een filmhuis-jasje. Berend Jan Bockting (recensent de Volkskrant) twitterde het volgende:

Gruwelijk, komisch en uitzinnig drugspandemonium dat zich laat kijken als clubnacht uit de hel. Een film als een woest om zich heen slaand, gewond dier. Of: Enter the Void vs Mother.

Oké, nu moeten wij die film ook zien, ook al zijn de releasedatum en distributeur nog onbekend. Waar hij dan over gaat interesseert ons helemaal geen ene reet. Al verklapt onderstaande trailer al wel iets.

Girl

Belgen zijn goed in bier maken. Dat is een feit. Waar ze ook heel goed in zijn, is film maken. Lukas Dhont debuteert in Cannes met Girl. Een vijftienjarig meisje wil koste wat kost ballerina worden. Ze is alleen geboren als een jongen, dus zo gemakkelijk gaat die droom nog niet in vervulling. Cinemien is zo slim geweest de film aan te kopen en vanaf 18 november naar de Nederlandse bioscopen te brengen. Even geduld dus nog.

Shoplifters

Japanners zijn de keizers van de familiefilms. Althans, als je het ons vraagt. Een van die Japanners is Hirokazu Kore-eda. Heb je Like Father, Like Son en Nobody Knows bijvoorbeeld al gezien? Nee, doen hoor .En zijn nieuwste, Shoplifters – op 6 december in de bioscopen dankzij September Film, schijnt ook weer briljant te zijn. Een gezin steelt er op los, maar doen naar buiten toe alsof ze het heel goed hebben. Kan hun geheim standhouden?

Lazzaro Felice

De volgende film die we zeker willen zien is die van Alice Rohrwacher (Le Meraviglie). Dat klinkt misschien wat Duits, maar ze is toch echt een Italiaanse. En Italiaanse films zitten vaak vol emotie, dus Lazzaro Felice zeker ook wel. cinemien brengt hem naar Nederland, op 18 oktober. Een verhaal over de jonge boer Lazzaro, die eigenlijk niet voor zichzelf werkt, maar voor de markies. Als hij bevriend raakt met de zoon van die markies, neemt die hem mee naar de moderne wereld, al reizend door de tijd.

Burning

Een zuid-Koreaanse film van Lee Chang-dong die 148 minuten lang duurt. Daar moet je dus even voor geen zitten. Geen probleem hoor, vooral niet omdat Burning op het festival de beste score ooit kreeg van de recensenten. Een verhaal over Jong-su, die op de kat past van Hae-mi tijdens haar verblijf in Afrika. Bij terugkomst introduceert ze Jong-su aan Ben, die ze tijdens haar reis heeft leren kennen. Ben houdt er alleen een geheime hobby op na.

Benieuwd naar de sterrenverdeling van de Nederlandse journalisten die de Cannes films hebben gerecenseerd? De VPRO heeft een handig overzicht gemaakt.

Naar welke Cannes films kijken jullie al uit?