Udo Kier, de acteur met de meest opvallend felle ogen in het filmwereldje. Een man ook die haast nooit een hoofdrol op zich neemt, maar vooral de laatste paar jaren zijn films lijkt uit te kiezen. Zo valt ons op dat hij in 2020 in een paar filmhuispareltjes te zien is. Je kunt misschien wel spreken van de wederopstanding van Udo Kier.
Wie is Udo Kier?
Udo is een Duitser, die eigenlijk Kierspe met zijn achternaam heet. Kier bekt beter in het filmwereldje, dus vandaar dat wij hem als Udo Kier kennen. Hij is in 1944 geboren in Lindenthal, een stadsdeel aan de westzijde van Keulen. In totaal speelde hij al in 267 films! Dat is een gemiddelde van net iets minder dan vijf films per jaar, aangezien hij in 1966 voor het eerst in een film (Road to Saint Tropez) acteerde. Dan moet je het filmwereldje wel heel leuk vinden.
Bekende titels
In 1874 komt zijn doorbraak als acteur. Hij speelt Dracula in Blood for Dracula (Sangue per Dracula). In 1977 speelde hij vervolgens een rol in Suspiria, een film waarvan in 2018 door Call Me By Your Name regisseur Luca Guadagnino nog een remake is gemaakt. Met name vanaf de jaren 90 was Kier een veelgevraagd acteur. Wij leerde hem toen in ieder geval pas echt goed kennen. Vaak de boeman, want die uitstraling heeft hij nu eenmaal een beetje. My Own Private Idaho, Ace Ventura: Pet Detective, Barb Wire (je weet wel, die hele slechte film met Pamela Anderson), Armageddon en Blade zijn enkele bekende titels uit die tijd.
Wederopstanding
In je beginjaren van de jaren 00 kun je hem dan weer kennen uit Dancing in the Dark en Dogville, beide films van Lars Von Trier. Daarna leek hij van de aardbodem verdwenen. Dat was zeker niet zo, maar de titels waarin hij acteerde zijn minder noemenswaardig.
De jaren 10 brengen daar weer verandering in. Vanaf dat moment kun je misschien wel spreken van de wederopstanding, waarbij in enkele zeer noemenswaardige titels heeft gespeeld. Titels als Melancholia, Nymphomaniac: Vol. II, Downsizing en Don’t Worry, He Won’t Get Far On Foot en het iets minder bekende Figlia Mia zijn niet de minste titels. Aangezien Von Trier ook de regisseur is van de eerste twee titels, werken de twee dus vaker samen. Kunnen we spreken van een muze?
Maar ons viel op dat we hem in 2020 ineens wel heel vaak voorbij zagen komen. Kort weliswaar, maar je herkent hem meteen. Door die kenmerkend felle ogen. Het lijken net lenzen. Zo speelde hij in 2020 – het jaar dat de films in de Nederlandse bioscoop uitkwamen – een huurmoordenaar in het Braziliaanse Bacurau en een bikkelharde man in het Tsjechische oorlogsdrama The Painted Bird. Ook had hij een rol in het Belgische The Barefoot Emperor, het vervolg op King of the Belgians.
En is Kier een goede acteur? Niet perse, anders had hij ook wel grotere rollen gespeeld in bekende titels, maar opvallen doet hij zeker met die ogen. En daar kun je als regisseur soms verdomd goed gebruik van maken. E zoals blijkt alle bovenstaande titels, maakt het niets uit in welke taal de film wordt geschoten. Udo doet dat gewoon.
Welke film met Udo Kier kunnen jullie je het beste herinneren?
Udo Kier is altijd een prettige verrassing om tegen te komen, zelfs in films die niet de moeite waard zijn. Hij hoeft niet te schmieren om indruk te maken, maar doet dat met plezier als het wel van hem wordt verwacht. De liefhebber van cult- en genrefilms kan niet om zijn verschijning heen. Wat dat soort films betreft is Udo Kier nooit weggeweest. Het campy Flesh For Frankenstein (1973) is de oudste film die ik van hem ken. Leuk dat jullie hem in het zonnetje zetten.
Ik zie op IMDb dat hij ook in videoclips opduikt (Madonna!) en ik was vergeten dat hij een rol heeft in de verfilming van Kruistocht In Spijkerbroek. In het sterke American Animals (2018) speelt hij de Nederlander Van der Hoek, uiteraard met Duits accent. De geboorte en groeispurt van Lillebror in Lars von Triers miniserie Riget (1994-1997) zal ik niet zo snel meer vergeten.