Heel simpel, voor mij de tien beste albums van het jaar, waarbij je natuurlijk altijd appels met peren moet vergelijken. En hoe ouder ik word, des te meer ik blijf hangen bij artiesten die ik al ken. Af en toe is er ruimte voor wat nieuws in mijn oren. Maar goed, bij deze mijn lijst met mijn tien beste albums van 2022, op willekeurige volgorde. En wat kwam er veel goede muziek uit dit jaar!
Big Thief – Dragon New Warm Mountain I Believe in You
Het jaar begon al meteen goed, met de nieuwste plaat van Big Thief. Die doen nooit iets fout bij mij. Alle nummers zijn altijd raak, met mijn favoriete nummer als het perfecte voorbeeld. Lekker stuiterend door de huiskamer dansen. Uiteraard als niemand kijkt, want dat ziet er niet uit als ik dans (als je het al zo kunt noemen).
Ik loop al wat jaartjes rond op deze aardkloot, maar van deze band had ik nog nooit gehoord. Dit album is nummer tien van hen, dus ik heb liggen slapen. Vooral omdat ik het dus een hele goede plaat vind. Een combinatie van folk en (soft)rock, waar mijn favoriete nummer wel het voorbeeld van is. Laat je meevoeren!
Wat een zware teksten zeg, op de nieuwste plaat van de veelzijdige Otto. Hij zingt over zijn eigen depressie(s) en over hoe hij daarmee omgaat. De plaat nodigt uit om daar zelf over na te denken. Een plaat ook die alle kanten opgaat, want zo een beetje elk genre komt voorbij. Bij het ene liedje wil je bij wijze van spreken van een flat af springen en het liedje daarop sta je weer vrolijk mee te zingen.
Ook ik kon niet om Froukje heen. Wie wel, zou je denken. En smokkelen is mij niet vreemd, want dit is een EP met slechts zes nummers, dus nog niet eens een volledig album. Te goed om niet mee te nemen, dus ik doe het gewoon (who cares). Elektronische pop dit keer, dus uit of my comfort zone! Dat voelt best lekker, om eerlijk te zijn.
Sharon Van Etten – We’ve Been Going About This All Wrong
Mijn favoriete zangeres, dat is Sharon van Etten. Die zingt op een manier dat ze mij altijd weet te raken. Niet alleen in de manier waarop, maar ook met haar teksten en bijbehorende muziek natuurlijk. Muziek die ook bij vele films te gebruiken is, getuigen het briljante Seventeen, dat op de trailer van Never Rarely Sometimes Always te horen is (niet op dit album). Op dit album was het zoeken naar het beste nummer, want ze zijn allemaal knettergoed.
Countryfolk van buitencategorie. Wilco maakt in mijn beleving al eeuwenlang muziek (ze brachten in 1995 hun eerste plaat uit). Dit is voor mij het beste album van het jaar. Mijn favoriete nummer op het album is een heel klein nummertje, waarbij je Jeff Tweedy als het ware voor een kampvuur op zijn gitaar ziet tokkelen. Zingend over het leven. Klein maar fijn! Muziek kan simpel, maar oh zo mooi zijn.
Angel Olsen zit niet stil. Haar zesde album inmiddels, sinds 2012. Ze is te scharen in het rijtje singer-songwriters zoals Sharon van Etten, Julia Jacklin, Phoebe Bridgers en al die andere generatiegenoten. Maar goed, haar beste plaat tot nu toe, als je het mij vraagt, met het titelnummer als beste nummer. Verdriet en vreugde komen samen op dit album, in een voor haar moeilijk jaar.
Hé, daar is Julia Jacklin weer (zie de eindejaarslijst van 2019). Dit keer niet met een verwijzing, maar naar haar eigen album, een mix tussen folk en pop. Het beste nummer van het album was niet zo moeilijk: Moviegoer. Toepasselijker kan eigenlijk niet. Al ga ik eigenlijk nooit meer naar de bioscoop, maar zie ik alles in mijn eigen thuisbioscoop.
Naast mijn favoriete zangeres, is ook mijn favoriete zanger in deze lijst opgenomen: Bill Callahan. De man is gezegend met een rauwe stem – sommige zullen vinden dat hij niet kan zingen. En nog belangrijker, zijn folkrock muziek is eigenlijk niet te labelen, net als zijn bijbehorende poëtische teksten. Doe ik toch. Hij vernieuwt zich in ieder geval altijd.
Je zou denken dat de Zweedse Alice Boman van Amerikaanse komaf is. Past ook gewoon in het rijtje van vrouwelijke artiesten dat ik bij angel Olsen opsom. Mijn favoriete nummer op dit album begint zo lekker. Opbouwen, totdat die loepzuivere stem van Olsen komt. En dan voortbouwen op de muziek. Steeds weer een andere instrument erbij, totdat ze weer terug gaat naar de basis.
The best of the rest
Ook goed, maar vanzelfsprekend niet in bovenstaande lijst: Alt-J – The Dream, VanWyck – The Epic Tale of the Stranded Man, Fontaines D.C. – Skinty Fia, Patrick Watson – Better in the Shade, Porridge Radio – Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky, Lizzo – Special, Florist – Florist, Alela Diana – Looking Glass, Arctic Monkeys –The Car en First Aid Kit – Palamino.
